Definicja Częste mycie...

Co to jest Częste mycie...: Od dawna jedynym środkiem myjącym było mydło. Ma ono jednak właściwości podrażniające, które sprawiają, iż nie ono jest dobrze tolerowane poprzez skórę coraz większej liczby osób, w niektórych sytuacjach jest wręcz niewskazane. Dlatego także, w ostatnich dziesięcioleciach opracowano nowe środki myjące, tak zwane detergenty syntetyczne albo syndety. Oferują one sporą różnorodność form użytkowych i stają się poprzez to coraz ważniejsze dla oczyszczania zarówno chorej, jak i zdrowej skóry. Kluczowe znaczenie wśród syndetów zajmują te z pH ok. 5.5. W odróżnieniu do zasadowego mydła, nie zaburzają one skórnej mikroflory, której skład jest związany z pH powierzchni skóry. Odczyn pH skóry stanowi kwestię dyskusji i badań już od końca XIX stulecia. W 1892 r. Heuss, jako pierwszy, stwierdził, iż cała powierzchnia ciała jest kwaśna, co - w zasadzie-nie zostało zakwestionowane do dzisiaj. Wszystkie bieżące dane potwierdzają kwasowość powierzchni skóry, z wyjątkiem niektórych miejsc, gdzie przeważają fizjologicznie wyższe wartości pH: pacha, rejony pachwinowe i genitalno-analne zwane “fizjologicznymi otworami kwaśnego płaszcza”. Na skutek mniejszej kwasowości w takich rejonach normalna flora bakteryjna jest inna niż na pozostałej powierzchni ciała. pH skóry a flora bakteryjna Badania systemu obrony przed mikroorganizmami dzięki kwasowości powierzchni skóry, a więc tak zwanego “kwaśnego płaszcza” ochronnego skóry prowadzone są już od lat dwudziestych XX w. W ostatnich dziesięcioleciach w najwyższym stopniu interesujące okazało się zbadanie związku między pH powierzchni skóry a znajdującą się na niej florą. Pomiędzy innymi, przeprowadzono badania obejmujące powtarzające się wykorzystywanie (zasadowego) mydła i (kwaśnego) syndetu poprzez dłuższy czas, w dobrze zdefiniowanych warunkach i zaobserwowanie zmian zarówno w pH powierzchni skóry, jak i w istniejącej tam florze bakteryjnej. W badaniach przeprowadzonych poprzez prof. dr med. H. C. Korting i M. H. Schmid, z Kliniki Dermatologicznej Uniwersytetu Ludwiga Maximiliana w Monachium, każda z równoległych grup, obejmujących 5 zdrowych ochotników, myła czoła i przedramiona dwa razy na dzień zasadowym mydłem albo kwaśnymi syndetami poprzez 4 tygodnie. poprzez kolejne 4 tygodnie stosowano alternatywny środek myjący. Przed rozpoczęciem rzeczywistej próby i przy końcu każdego tygodnia mierzono pH skóry, stosując płaską szklaną elektrodę, a flora bakteryjna była ustalana przy wykorzystaniu sposoby szorowania detergentem, wprowadzonej poprzez Williamsona i Kligmana. Badania przeprowadzane były zawsze w środku okresu stosowania, by uniknąć efektów krótkoterminowych. W dodatku pH skóry i flora bakteryjna były ustalane jedno-razowo pośrodku godz. następujących po pojedynczej procedurze mycia. U badanych, którzy początkowo używali mydła, pH skóry rosło. pH spadało, kiedy zastosowano kwaśny syndet. U tych ochotników, którzy rozpoczęli od mycia syndetem, pH powierzchni skóry pozostawało stabilne albo obniżało się lekko; po przejściu na mydło, pH wzrastało powyżej wartości fundamentalne. Kiedy kwaśny syndet stosowano co najmniej poprzez 2 tygodnie, pH powierzchni skóry było niższe o 0.3 jednostki. Zanotowano jednak podwyższenie się skórnego pH zarówno przy stosowaniu mydła, jak i syndetu przy krótkoterminowych skutkach mycia. Te konsekwencje jednakże, były odwracalne pośrodku 2 godz.. Nie można było ustalić zdecydowanej zmiany w liczbie gronkowców koagulazo-ujemnych. Z kolei zachowanie propionibakterii było inne: powtarzające się mycie mydłem prowadziło do powiększenia się liczby bakterii, a po zmianie na kwaśny syndet, liczba zmniejszała się ponownie. Co więcej, zaobserwowano współzależność między pH skóry a gęstością obu rodzajów bakterii na czole. Tym niemniej, by definitywnie udowodnić taką hipotezę, uznano za niezbędne badania in vitro. Zbadano przyrost izolatów skórnych gronkowców i propionibakterii przy różnych wartościach pH w hodowlach przerywanych albo z dnia dziennie. Skórne szczepy Staphylococcus aureus wykazywały najlepszy przyrost przy pH 7.5, w trakcie gdy w razie Propionibacterium acnes, najlepszy przyrost występował przy pH 6.0 i 6.5. Jednakże przy pH 5.5 prędkość wzrostu była znacząco niższa. To prowadziło do wniosku, iż niewielkie zmiany w pH powierzchni skóry (pH 5.5) w kierunku wartości bardziej zasadowych (tzn. pH 6.0) mogą zwiększać przyrost Propionibacterium acnes , lecz nie Staphylococcus aureus. To jest szczególnie interesujące, gdyż trochę wyższe wartości pH mogą być skutkiem mycia mydłem. Podobny przyrost dla Staphylococcus aureus może wystąpić tylko przy sporych zmianach pH. Te wnioski z doświadczeń na seriach hodowli zostały potwierdzone poprzez późniejsze doświadczenia na skórnych hodowlach przy zastosowaniu chemostatu z izolatami skórnymi Staphylococcus epidermidis , Staphylococcus aureus i Propionibacterium acnes w stałej hodowli przy zmieniających się wartościach pH od 5.0 do 8.5. Zmierzono zarówno prędkość wzrostu, jak i gęstość bakterii. Propionibacterium acnes wykazały najwyższą prędkość wzrostu w dziedzinie pH od 6.0 do 7.0, w trakcie gdy Staphylococcus epidermidis i Staphylococcus aureus nie wykazały ważnych różnic przy pH 5.5 i 7.0. Te odkrycia udowadniają hipotezę, iż niewielkie zmiany pH w dziedzinie pH 5.5 do 6.0, tzn. spowodowane poprzez zasadowe środki myjące, mogą znacząco zwiększyć liczbę propionibakterii, lecz nie gronkowców. W innych doświadczeniach, Brevibacterium epidermidis - kluczowy składnik flory bakteryjnej pewnych biotopów powierzchni skóry takich jak pacha - został wyhodowany in vitro w nieprzerwanej hodowli. w trakcie gdy Brevibacterium epidermidis rosła błyskawicznie od pH 5.5 do pH 8.5, nie działo się tak przy pH 5.0. Zatem przyrost Brevibacterium epidermidis , który warunkuje niemiły zapach ciała, może być zahamowany, jeżeli wartość pH zostanie pomniejszona do 5.0 albo mniej. Udowodniono więc, iż powtarzające się mycie zarówno mydłem, jak i kwaśnym syndetem skutkuje długoterminowe zmiany w pH skóry i, iż zależnie od rodzaju środka myjącego stosowanego poprzez dłuższy czas, można w różny sposób wpływać na różne rodzaje bakterii, tworzących skórną florę bakteryjną. pH skóry i oczyszczanie skóry w trakcie gdy mydło było służące do oczyszczania skóry poprzez tysiące lat, syntetyczne środki myjące typu płynnego albo stałego zaczęły stawać się alternatywą dopiero od niedawna. W 1959 r. Keining, jako pierwszy, opisał zalety syndetów. W swojej historycznej pracy wspomniał o zmniejszonym potencjale podrażniającym, braku uczuleń i umiejętności do utrzymywania albo nawet przywracania kwaśnego płaszcza skóry. by uzyskać szersze spojrzenie na działanie preparatów o różnej wartości pH przeprowadzono krzyżowy test, stosując syndety, które były chemicznie identyczne z wyjątkiem pH, które wynosiło 8.5 lub 5.5. Badanie, przeprowadzone na ekipie ochotników, rozpoczęto od ustalenia pH skóry i liczby bakterii. Czoło i przedramiona badanych wykazywały znacząco wyższe wartości pH powierzchni skóry po wykorzystaniu środka zasadowego. Nie wpłynęło to na liczbę gronkowców koagulazo-ujemnych, przeciwnie stało się z propionibakteriami: ich liczba na skórze czoła i przedramienia wzrosła pod koniec czwartego tygodnia przy stosowaniu środka zasadowego. Ponadto zauważono przyczynowy związek między wartością pH a liczbą propionibakterii. Badania te potwierdzono poprzez podobny test krzyżowy, przeprowadzony przy zastosowaniu chemicznie prawie identycznych syndetów o pH 5.5 i 7.0. Ponownie wyniki sugerowały, iż nawet niewielkie różnice - o jedną jednostkę - w pH powierzchni skóry znacząco wpływają na znajdującą się tam florę, szczególnie liczba propionibakterium. Co więcej, nie podlegało już dłużej dyskusji, iż zasadnicze znaczenie dla skórnej mikroekologii ma samo pH, a nie tylko składniki środka myjącego. W tym kontekście szczególnie interesujące okazało się pytanie, czy nie tylko zdrowi ochotnicy, lecz również pacjenci ze skłonnościami do trądziku mogą odnieść korzyści z mycia kwaśnymi syndetami. Oceniono więc wpływ mydła i kwaśnego syndetu na postęp trądzikowych zmian chorobowych w otwartym, potwierdzającym, porównawczym teście ochotnicy stosowali lub kwaśny syndet w formie stałej, lub zwyczajne mydło poprzez moment 12 tygodni. Czas stosowania wynosił za każdym wspólnie jedną minutę rano i wieczorem. Liczono zarówno liczba zapalnych i niezapalnych chorobowych zmian trądzikowych, jak i konsekwencje uboczne, takie jak: swędzenie, zaczerwienienie i złuszczanie. W ekipie stosującej mydło, średnia liczba wykwitów grudkowo-krostkowych na twarzy wzrosła z 14,6 do 15,3, w trakcie gdy obniżyła się z 13,4 do 10,4 (p< 0,0001) w ekipie stosującej syndet. Kwaśny syndet nie tylko zredukował pojawianie się zmian chorobowych trądziku, lecz był również lepiej tolerowany. Syntetyczne detergenty myjące typu kwaśnego są więc czymś więcej niż jeszcze jednym rodzajem środków myjących skórę. Stały się one prawdziwą alternatywą dla mydła, nie tylko w razie osób z udowodnioną albo podejrzewaną nietolerancją mydła. Niektórzy badani odnosili szczególnie ważne korzyści z kwaśnych syndetów - osoby z łojotokiem, łojotokowym zapaleniem skóry i trądzikiem. To samo dotyczy osób cierpiących na suchość skóry w przebiegu atopii albo dolegliwości alergiczne. W dzisiejszych czasach kwaśne syndety stanowią ustaloną zasadę postępowania w dermatologii przy myciu zarówno chorej, jak i zdrowej skóry. Po więcej informacji o badaniach prowadzonych poprzez różne ośrodki naukowo-badawcze na przestrzeni ostatnich lat zapraszamy na stronę internetową: www.sebamed.de