Definicja Dziecko na drodze

Co to jest Dziecko na drodze: Z danych statystycznych wynika, iż w naszym państwie każdego roku ok. >600 dzieci ginie wskutek wypadku drogowego, a prawie >12000 zostaje rannych, z tego wybrane pozostają kalekami do końca życia. Pośrodku ostatnich lat daje się zaobserwować wyraźną tendencję wzrostową - każdego roku liczba wypadków powiększa się o kilka tys.. Najwięcej wypadków drogowych wśród dzieci dotyczy ekipy wiekowej 5-8 lat, z przewagą chłopców. Najczęściej (powyżej 70% wypadków) zdarza się w godzinach popołudniowych. Wielu z nich mozna aby uniknąć, poświęcając więcej uwagi na przygotowania dziecka do bezpiecznego poruszania się po drogach. Ciężar tej nauki spoczywa w pierwszej kolejności na rodzicach. Podatność na uleganie wypadkom u dzieci wynika raczej z tego, iż dzieci posiadają: niski przyrost (mały horyzont widzenia, samo dziecko słabo widoczne dla kierowcy) wąskie pole widzenia (słabe widzenie boczne) słabe kojarzenie kierunku źródła dźwięku małą umiejętność oceniania szybkości brak możliwości szybkiej oceny sytuacji i dłuższej koncentracji uwagi impulsywność Mniej kłopotu jest z małymi dziećmi, ponieważ przebywają zazwyczaj w mieszkaniu, w przedszkolu, bądź bawią się na podwórku, najczęściej pod czujnym okiem któregoś z opiekunów. Dzieci nieco starsze, mimo że najczęściej przebywają tuż w pobliżu domu, bawią się zazwyczaj na terenach, które nie są niestety najczęściej ani ogrodzone ani zamknięte. Każdy z rodziców powinien więc pomyśleć o >wychowaniu komunikacyjnym, a więc nauczeniu swojego malucha właściwego zachowania się i poruszania w naszym zurbanizowanym otoczeniu, pełnym zagrożeń jakie niesie ruch uliczny. Do najistotniejszych przedmiotów takiego przygotowania dziecka należy 1. wyrobienie nawyku posłuszeństwaDzieci muszą nauczyć się przestrzegać podstawowych zakazów, szczególnie dotyczących ich bezpieczeństwa, co powinno bać konsekwentnie egzekwowane poprzez rodziców. Dziecko powinno zrozumieć, iż opuszczania podwórka czy innego miejsca, gdzie pozwala się mu na zabawę i wychodzenia samemu bądź z kolegami na ulicę, może być tak samo niebezpieczne jak zabawa z zapałkami, odkręcanie gazu, wychylanie się z okna i tak dalej 2. utrwalenie pożytecznych przyzwyczajeń wyrobienie nawyku >wybierania bezpiecznego miejsca do zabawy i oceny jego otoczenia (z dala od parkujących samochodów i jezdni, właściwy teren do gry w piłkę, biegania, jazdy na rowerze i tak dalej ); sporo może zdziałać nasz dobry przykład i poprzednia ocena terenu przeprowadzona wraz z dzieckiem. gdy dziec ko stoi po przeciwnej stronie ulicy niż my, powinno wiedzieć, iż zawsze ma czekać, aż do niego przejdziemy, nie należy go wołać do siebie, nawet, gdy nie jadą jakiekolwiek pojazdy w okresie każdego spaceru w pobliżu ulicy, szczególnie najpierw treningu, należy trzymać dziecko mocno za rękę - będzie się czuło bezpieczniej, a my będziemy mogli pewniej reagować na jego regularnie nieprzewidywalne zachowania pod wpływem lęku związanego z ruchem ulicznym przechodzenie poprzez jezdnię tylko w miejscach wyznaczonych albo jeżeli takich nie ma w pobliżu, zawsze w tym samym miejscu, pod kątem prostym, nigdy ukośnie. zatrzymywanie się w sposób wyraźny przy krawężniku, rozglądając się w lewo, później w prawo i znowu w lewo, by wyrobić u dziecka podobne przyzwyczajenie.próba przeprowadzenia rodzica poprzez jezdnię – powinna odbywać się na znanej ulicy, poprzez którą niejednokrotnie przechodziliśmy z dzieckiem 3. rozmowa z dzieckiem wyjaśnienie naszego zachowania na drodze słowa pochwały za każdym wspólnie, gdy dziecko poprawnie przechodzi poprzez jezdnięzadawanie dziecku pytań dotyczące ruchu drogowego i odpowiadanie na nie komentując różne zauważone sytuacje. 4. właściwy ubiór dzieckaNajlepsze są jasne albo jaskrawe stroje z elementami odblaskowymi. Młodzi rowerzyści powinni korzystać kasków ochronnych 5. wybór drogi najbezpieczniejszej, a nie najkrótszejJeżeli polecamy dziecku załatwianie sprawunków , warto przypomnieć i przeanalizować z dzieckiem trudności, na jakie może natrafić na ulicy. Ze względów bezpieczeństwa warto wybrać sklep nawet dalszy, lecz zlokalizowany po tej samej stronie ulicy, po której mieszkamy.6. trening bezpiecznej drogi do szkoły poprzez pewien czas znaczna część rodziców odprowadza dziecko do szkoły. Warto wtedy omówić z nim miejsca niebezpieczne, starając się równocześnie, aby poznało i zapamiętało całą trasę. Gdy nadejdzie okres, iż zaczynamy wysyłać dziecko samo do szkoły, trzeba się starać, aby nasz uczeń wychodził odpowiednio inicjalnie, miał dość czasu na drogę, nie musiał się spieszyć i biec. Warto przypominać dziecku, iż w przypadkach awaryjnych główne jest bezpieczne dotarcie do celu, nawet za cenę spóźnienia się do szkoły, otrzymania uwagi w dzienniczku albo złego stopnia