Edukacja w cukrzycy co to jest
Leczenie Edukacja w cukrzycy. Definicja: Rozmowa z dr hab. n. med. Elżbietą Bandurską-Stankiewicz.

Czy przydatne?

Definicja Edukacja w cukrzycy

Co to jest Edukacja w cukrzycy: Rozmowa z dr hab. n. med. Elżbietą Bandurską-Stankiewicz, ordynatorem Oddziału Diabetologii i Endokrynologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Olsztynie, konsultantem w zakresie diabetologii dla obszaru województwa warmińsko-mazurskiego. Od momentu, kiedy 90 lat temu wynaleziono pierwszą insulinę, przypadek chorych na cukrzycę wymieniła się diametralnie. Wcześniej zwyczajnie ci ludzie umierali. Tak to było, niestety. Insulinie chorzy zawdzięczają życie. Przedtem umierali na skutek ostrych powikłań. W 1922 r. tuż po rozpoczęciu produkcji pierwszej insuliny jedna z chorych - Elizabeth Hughes, która rozpoczęłą leczenie tym hormonem, napisała do swojej matki: „tj. zwyczajnie zbyt cudowne, tak aby to opisać”. Niestety, po kilkudziesięciu latach okazało się, iż o ile przed odkryciem insuliny chorzy ginęli na skutek śpiączek cukrzycowych, to jej wprowadzenie do leczenia, wprawdzie przedłużyło życie chorych, lecz wywołało postęp ciężkich powikłań naczyniowych, prowadzących regularnie do inwalidztwa. W ostatnim stuleciu nastąpił znaczący rozwój medycyny i wymieniła się również sama insulina. Najpierw, poprzez sporo lat produkowano insuliny pozyskiwane z trzustek zwierzęcych. Dopiero w 1982 r. powstała pierwsza ludzka insulina półsyntetyczna, a pięć lat potem ludzka insulina biosyntetyczna, uzyskiwana na drodze inżynierii genetycznej. Następne 11 lat trzeba było czekać na stworzenie szybkodziałających analogów ludzkiej insuliny, a kolejnych pięć na analogi długodziałające. Dlatego aktualnie chorzy mają do dyspozycji sporo rodzajów insulin: insuliny ludzkie krótkodziałające, o pośrednim czasie działania i mieszanki insulinowe i w ostatnich latach analogi insulin. To sprawia, iż leczenie może być dostosowane ściśle do indywidualnych potrzeb osoby z cukrzycą. Czym są analogi insuliny, a czym mieszanki analogowe? Analogi insuliny to zmodyfikowane cząsteczki insuliny ludzkiej wytwarzane na bazie inżynierii genetycznej. Ich celem jest osiągnięcie jak najlepszych efektów terapeutycznych przez lepsze wchłanianie, zbliżenie ich właściwości do insuliny wytwarzanej w organizmie człowieka (endogennej). wytwarzane są krótkodziałające i długodziałające analogi insuliny ludzkiej. Z kolei mieszanka analogowa to na przykład 30% szybkodziałającego analogu insuliny i 70% szybkodziałającego analogu insuliny połączonego z cząsteczką protaminy, która skutkuje wydłużenie czasu działania mieszanki analogowej. Nowoczesne leczenie cukrzycy, a więc leczenie analogami insuliny jest skuteczne, bezpieczne i wygodne. Na uwagę zasługuje fakt poprawy glikemii poposiłkowych, a więc stężeń cukru we krwi po posiłkach, które, jeśli są zbyt wysokie, prowadzą do przyspieszonego rozwoju miażdżycy. Miażdżyca jest powodem nadciśnienia, zawału mięśnia sercowego i udaru mózgu prowadzących do inwalidztwa i regularnie do przedwczesnej śmierci. Poprawne leczenie cukrzycy to także kontrola niedocukrzeń. Leczenie analogami insuliny przyczynia się do znacznej redukcji ciężkich niedocukrzeń i poprawy komfortu leczenia. Wygoda w leczeniu cukrzycy odgrywa jedną z najważniejszych ról. Sposobność podawania analogów insuliny bezpośrednio przed posiłkiem wpływa nie tylko na efekty leczenia, lecz powiększa także satysfakcję pacjentów. Jakie są wskazania do rozpoczęcia leczenia insuliną? Fundamentalne wskazanie to w pierwszej kolejności cukrzyca typu 1. W cukrzycy typu 2 insulinoterapię wprowadza się wówczas, kiedy komórka beta trzustki, produkująca insulinę, zużywa się i przestaje reagować na leki doustne. Ma to miejsce średnio po 5-10 latach od rozpoznania cukrzycy typu 2. Gdyż liczba chorych na cukrzycę typu 2 stale wzrasta, dlatego także liczba chorych wymagających insulinoterapii będzie coraz większa. Istotne jest, aby chorzy mieli świadomość, iż właściwe leczenie cukrzycy to mniejsze ryzyko powikłań. Dobra kontrola cukrzycy zależy nie tylko od właściwie podawanych leków, lecz od tego, jak dobrze chory potrafi dbać o siebie. Natomiast dbałość o siebie to odpowiednie podejście do leczenia. Decyzji o insulinoterapii nie wolno się bać i odkładać w nieskończoność. Insulinoterapia powinna być nowoczesna i równocześnie bezpieczna. By zwalczyć cukrzycę – lekarze muszą wspierać chorych proponując nowoczesne rozwiązania. Należy także wspomnieć, iż w niektórych chorych leczonych lekami doustnymi, insulinoterapię stosuje się czasowo u między innymi w trakcie stanów zapalnych, w trakcie zabiegów operacyjnych, w ciąży i w momencie karmienia piersią. I chorzy powinni się do tych wskazań stosować. W jaki sposób chorzy są leczeni insuliną? Skoro istnieje dziś tak sporo jej rodzajów to, czy udaje się dostosować terapię w taki sposób, by pacjent mógł normalnie żyć i pracować? O to raczej nam chodzi. by jednak leczenie było skuteczne, pacjent musi zdobyć wiedzę o swojej chorobie - wiedzieć jak reagować na sygnały swojego organizmu. Powinien więc prowadzić systematyczną samokontrolę, a więc w pierwszej kolejności oznaczać poziom cukru we krwi przed kluczowymi posiłkami, a również po posiłku. Chory musi umieć układać odpowiednią dietę. Gdyż u zdrowej osoby po posiłku następuje wyrzut insuliny poprzez trzustkę, chodzi o naśladowanie tego fizjologicznego procesu. Pacjent wstrzykuje sobie insulinę przed jedzeniem, lecz przedtem musi obliczyć odpowiednią dawkę, która zależy od: planowanej zawartości węglowodanów w posiłku, poziomu cukru we krwi przed posiłkiem, pory dnia, planowanego wysiłku, na przykład kiedy idzie pobiegać, insuliny musi podać sobie mniej. by to wszystko robić każdego dnia, osoba z cukrzycą musi umieć interpretować wyniki pomiarów cukru. Dlatego bardzo istotna jest nauka i współpraca pomiędzy pacjentem a lekarzem. Taki sposób leczenia nosi nazwę intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii. W takim leczeniu istotną rolę spełniają analogi insuliny, gdyż są wygodne w stosowaniu, łatwe w kontroli i błyskawicznie działają. Leczenie dwufazowym analogiem w cukrzycy typu 2 jest znacząco prostsze. Stosuje się jedno albo dwa wstrzyknięcia na dobę. Dawka jest stała, ustalana najpierw leczenia, a samokontrola (pomiary cukru we krwi) nie musi być tak częsta. Jeżeli pacjent z cukrzycą typu 2 wymaga leczenia insuliną, zdecydowanie powinna być ona służąca w możliwie prostych schematach i wprowadzana jak najwcześniej. Na ile odpowiednie leczenie i wiedza chorych mogą ustrzec przed powikłaniami? Wiadomo, iż 85% chorych na cukrzycę umiera przedwcześnie właśnie z ich powodu. Cukrzyca nie boli, lecz właśnie źle leczona i za późno rozpoznana prowadzi do groźnych powikłań. Problemem jest nie tylko za wysoki poziom cukru, lecz dolegliwości naczyń, które rozwijają się z jego powodu, doprowadzając do inwalidztwa i przedwczesnej śmierci. Konsekwencjami złej kontroli cukrzycy są powikłania mikro- i makronaczyniowe. Przewlekłe powikłania cukrzycowe małych naczyń to między innymi dolegliwości oczu (retinopatia), nerek (nefropatia), nerwów obwodowych (neuropatia), kończyn dolnych (stopa cukrzycowa). Największym problemem są zawały serca i udary mózgu, których ryzyko przy cukrzycy wzrasta 4-, 5-krotnie. Właściwe leczenie i nauka pacjentów może w bardzo sporym stopniu zminimalizować ryzyko wystąpienia powikłań. Niestety, w Polsce dość późno wykrywa się cukrzycę typu 2, a pacjenci regularnie nie uświadamiają sobie, jakie są skutki źle leczonej cukrzycy. Chorzy na cukrzycą typu 2 późno rozpoczynają leczenie insuliną. w pierwszej kolejności boją się zastrzyków, aczkolwiek dzięki dzisiejszym nowoczesnym systemom podawania insuliny iniekcje można porównać z ukąszeniem komara. Jak ocenia Pani aktualny status wyrównania cukrzycy w Polsce i na świecie? Jaka jest przypadek i jakie są skutki złego wyrównania cukrzycy? Najczęściej ze względu bagatelizowania dolegliwości poprzez pacjentów zarówno w Europie, jak i na świecie nie jest najlepiej, aczkolwiek w części państw europejskich, na przykład w Danii i w Irlandii przypadek jest lepsza dzięki ścisłej współpracy lekarza z pacjentem i powszechniejszemu stosowaniu najnowszych insulin. Właściwe leczenie i nauka chorych może w bardzo sporym stopniu zminimalizować ryzyko wystąpienia powikłań. Na szczęście przypadek w naszym państwie może się poprawić. Rozpoczęto właśnie realizację programu Ministerstwa Zdrowia. „Program Prewencji i Leczenia Cukrzycy w Polsce na lata 2006-2008", który ma na celu popularyzację wiedzy o cukrzycy i jej zagrożeniach wśród dorosłych, dzieci i młodzieży, a również ocenę częstości występowania cukrzycy i jej powikłań w Polsce. Promocją problematyki cukrzycy i zdrowego trybu życia w mediach będą zajmowały się: szpital, gdzie pracuję, jest to Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie, Szpital Uniwersytecki w Krakowie i Specjalistyczne Centrum Medyczne „Diasomed” z Gliwic. W Europie wykonywane są projekty dokształcające lekarzy w najnowocześniejszych metodach leczenia cukrzycy. Czy Polska w nich uczestniczy? Polscy lekarze mają dostęp do wiedzy i nowoczesnych metod leczenia. Problemem nie jest więc niski poziom wiedzy diabetologów czy brak dostępności wstrzykiwaczy albo glukometrów. Problemem jest wciąż zbyt niska świadomość (wiedza) pacjentów w dziedzinie nowoczesnych metod leczenia cukrzycy i jej powikłań. Od 2003 r. prowadzony jest Narodowy Program Wsparcia Osób z Cukrzycą, który ma na celu poprawę jakości życia chorych na cukrzycę. Wykonywany jest także w Polsce międzynarodowy program Poprawy Kontroli Cukrzycy. Odznacza się dwa kluczowe rodzaje cukrzycy: W cukrzycy typu 1 organizm chorego nie potrafi wyprodukować insuliny i dlatego nazywa się ją cukrzycą insulinozależną. Ok. 5-10 procent diabetyków choruje na tę odmianę cukrzycy. Najczęściej występuje ona u dzieci i ludzi młodych, chociaż coraz częściej obserwuje się ją u osób w wieku podeszłym. W cukrzycy typu 2 zaburzona jest zarówno funkcja komórek beta trzustki, jak i wrażliwość tkanek obwodowych na wydzielaną poprzez trzustkę insulinę (insulinooporność). Pojawia się ona u osób otyłych, najczęściej po 40 roku życia, lecz aktualnie coraz częściej u dzieci i młodzieży. A również: Ok. 1 procent wszystkich zachorowań stanowi cukrzyca typu 3, nazywana cukrzycą wtórną, która pojawia się w przebiegu innych chorób na przykład zaburzeń hormonalnych albo chorób trzustki. Cukrzyca ciężarnych występuje w przebiegu ok. 3 % kobiet w ciąży
Przyczyny Estrogeny Mogą Zwiększać Ryzyko Alzheimera:
Objawy hormonalną terapią zastępczą (HTZ) stwierdzono, iż estrogeny w niewielkim stopniu zwiększają ryzyko dolegliwości Alzheimera i innych form otępienia u kobiet po menopauzie. Te odkrycia zaprzeczają edukacja w cukrzycy co znaczy.
Przyczyny ECCO Walkathonu - Spaceru Ludzi Dobrej Woli!:
Objawy zainaugurowali tegoroczną edycję ECCO Walkathonu - międzynarodowej imprezy charytatywnej. W ostatnią niedzielę, 20 sierpnia 2006 roku, 17 tys. Duńczyków przeszło ulicami Kopenhagi, by wspomóc edukacja w cukrzycy krzyżówka.
Przyczyny Epidemiologia Otyłości:
Objawy występowaniu na świecie nadwagi i otyłości wśród dorosłych dostarczyły badania WHO MONICA (MONitoring of trends and determinants In CArdiovascular diseases), które zostały przeprowadzone pośrodku edukacja w cukrzycy co to jest.
Przyczyny Elektrostymulacja:
Objawy człowieka, a szczególnie jego mózg - budzi fascynacje wielu ludzi. Dla jednych jest obiektem podziwu na skutek doskonałości funkcjonowania, dla innych - obszarem, na którym koncentrują się ich edukacja w cukrzycy słownik.
Przyczyny Eukacja Chorych Na Nowotwór Skóry:
Objawy jest jednym z najgroźniejszych nowotworów. Jedynie wykrycie go w odpowiednio inicjalnym stadium daje nadzieję na wyleczenie. Badanie pod przewodnictwem L. Andrew DiFronzo z John Wayne Cancer edukacja w cukrzycy czym jest.

Czym jest Edukacja w cukrzycy znaczenie Słownik leczenie E .

  • Dodano:
  • Autor: