Definicja Planowanie rodziny, ochrona płodu ludzkiego i warunki dopuszczalności przerywania ciąży.

Co to jest Planowanie rodziny, ochrona płodu ludzkiego i warunki dopuszczalności przerywania ciąży.: USTAWA z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. (Dz. U. z dnia 1 marca 1993 r.) Uznając, iż życie jest podstawowym dobrem człowieka, a troska o życie i zdrowie należy do podstawowych obowiązków państwa, społeczeństwa i obywatela; uznając prawo każdego do odpowiedzialnego decydowania o posiadaniu dzieci i prawo dostępu do informacji, nauki, poradnictwa i środków umożliwiających korzystanie z tego prawa, stanowi się, co następuje: Art. 1. Prawo do życia podlega ochronie, w tym także w fazie prenatalnej w granicach ustalonych w ustawie. Art. 2. 1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w dziedzinie swoich kompetencji ustalonych w regulaminach specjalnych, są obowiązane do zapewnienia kobietom w ciąży opieki medycznej, społecznej i prawnej zwłaszcza przez: opiekę prenatalną nad płodem i opiekę medyczną nad kobietą w ciąży, pomoc materialną i opiekę nad kobietami w ciąży, znajdującymi się w trudnych warunkach materialnych, poprzez czas ciąży, porodu i po porodzie, dostęp do szczegółowych informacji na temat uprawnień, zasiłków i świadczeń przysługujących kobietom w ciąży, matkom, ojcom i ich dzieciom i do informacji dotyczących instytucji i organizacji pomagających w rozwiązywaniu problemów psychologicznych i socjalnych, a również zajmujących się sprawami przysposobienia. 2. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w dziedzinie swoich kompetencji ustalonych w regulaminach specjalnych, są zobowiązane zapewnić obywatelom swobodny dostęp do metod i środków wykorzystywanych dla świadomej prokreacji. 2a. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego, w dziedzinie swoich kompetencji ustalonych w regulaminach specjalnych, są zobowiązane zapewnić swobodny dostęp do informacji i badań prenatalnych, szczególnie wtedy, gdy istnieje podwyższone ryzyko bądź podejrzenie wystąpienia wady genetycznej albo rozwojowej płodu lub nieuleczalnej dolegliwości zagrażającej życiu płodu. 3. Szkoła ma wymóg udzielić uczennicy w ciąży urlopu i innej pomocy niezbędnej do ukończenia poprzez nią nauki, stosunkowo możliwości nie powodując opóźnień w zaliczaniu elementów. Jeśli ciąża, poród albo połóg skutkuje niemożliwość zaliczenia w terminie egzaminów istotnych dla ciągłości edukacji, szkoła zobowiązana jest do wyznaczenia dodatkowego terminu egzaminu dogodnego dla kobiety, w momencie nie dłuższym niż 6 miesięcy. 4. Zakres i formy i tryb udzielania pomocy, o której mowa w ust. 1 i 2, ustala, w drodze rozporządzenia, Porada Ministrów. Art. 3. 1. Organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego współdziałają i udzielają pomocy Kościołowi Katolickiemu, innym kościołom i związkom wyznaniowym i organizacjom społecznym, które organizują opiekę nad kobietami w ciąży, jak także organizują rodziny zastępcze albo udzielają pomocy w przysposabianiu dzieci. 2. Zakres, formy i tryb udzielania pomocy, o której mowa w ust. 1, ustala, w drodze rozporządzenia, Porada Ministrów. Art. 4. 1. Do programów nauczania szkolnego wprowadza się wiedzę o życiu seksualnym człowieka, o zasadach świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartości rodziny, życia w fazie prenatalnej i metodach i środkach świadomej prokreacji. 2. Minister nauki Narodowej wprowadzi do nauczania szkolnego element "Wiedza o życiu seksualnym człowieka". 3. Minister nauki Narodowej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Socjalnej ustali zakres treści programowych przedmiotu, zawartych również w podstawie programowej kształcenia ogólnego, i wprowadzi do mechanizmu dokształcania i doskonalenia nauczycieli tematykę z zakresu wiedzy o życiu seksualnym człowieka. Art. 4a. 1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie poprzez lekarza, w razie gdy: ciąża stanowi zagrożenie dla życia albo zdrowia kobiety ciężarnej, badania prenatalne albo inne przesłanki medyczne wskazują na spore prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu lub nieuleczalnej dolegliwości zagrażającej jego życiu, zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż ciąża powstała wskutek czynu zabronionego, kobieta ciężarna znajduje się w ciężkich warunkach życiowych albo trudnej sytuacji osobistej. 2. W sytuacjach ustalonych w ust. 1 pkt 2 przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia poprzez płód umiejętności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej; w razie określonym w ust. 1 pkt 3 albo 4, jeśli od początku ciąży nie upłynęło więcej niż 12 tygodni. 3. W sytuacjach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przerwania ciąży dokonuje doktor w szpitalu. 4. Do przerwania ciąży wymagana jest pisemna zgoda kobiety. w razie małoletniej albo kobiety ubezwłasnowolnionej kompletnie wymagana jest pisemna zgoda jej przedstawiciela ustawowego. w razie małoletniej ponad 13 roku życia wymagana jest także pisemna zgoda tej osoby. w razie małoletniej poniżej 13 roku życia wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego, a małoletnia ma prawo do wyrażenia własnej opinii. w razie kobiety ubezwłasnowolnionej kompletnie wymagana jest również pisemna zgoda tej osoby, chyba iż na wyrażenie zgody nie pozwala stan jej zdrowia psychicznego. W przypadku braku zgody przedstawiciela ustawowego, do przerwania ciąży wymagana jest zgoda sądu opiekuńczego. 5. Wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stwierdza inny doktor niż dokonujący przerwania ciąży, chyba iż ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety. Okoliczność, o której mowa w ust. 1 pkt 3, stwierdza prokurator. 6. w razie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, kobieta składa pisemne oświadczenie, a ponadto zaświadczenie o odbytej konsultacji u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, innego niż dokonujący przerwania ciąży, albo u innej wybranej poprzez siebie uprawnionej osoby. Przerwanie ciąży może być dokonane, jeśli kobieta podtrzymuje zamierzenie przerwania ciąży po upływie 3 dni od konsultacji. 7. Celem konsultacji, o której mowa w ust. 6, jest zwłaszcza określenie sytuacji zdrowotnej i życiowej kobiety, pomoc w rozwiązaniu jej problemów, pomiędzy innymi przez wskazanie dostępnych form pomocy przysługujących kobietom przez wzgląd na ciążą i po urodzeniu dziecka, poinformowanie kobiety o ochronie prawnej życia w fazie prenatalnej, o aspektach medycznych ciąży i przerwania ciąży, a również o środkach i metodach antykoncepcyjnych. Za zgodą kobiety w konsultacji może wziąć udział jej partner, członkowie rodziny albo inna bliska osoba. 8. Do prywatnych gabinetów lekarskich, gdzie dokonuje się przerwania ciąży, w dziedzinie wymogów, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia gabinetu prywatnego, i w dziedzinie dotyczącym dokumentacji medycznej i sprawowania kontroli nad tymi gabinetami stosuje się odrębne regulaminy. 9. Minister Zdrowia i Opieki Socjalnej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Porady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje zawodowe lekarzy, uprawniające do dokonania przerwania ciąży, i kwalifikacje lekarzy, o których mowa w ust. 5. 10. Minister Zdrowia i Opieki Socjalnej w porozumieniu z ministrem właściwym ds. zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, kwalifikacje innych niż doktor osób uprawnionych do przeprowadzania konsultacji, o których mowa w ust. 6, sposób tworzenia list osób konsultujących i sposób i tryb przeprowadzania konsultacji. Art. 4b. Osobom objętym ubezpieczeniem społecznym i osobom uprawnionym na podstawie odrębnych regulaminów do bezpłatnej opieki leczniczej przysługuje prawo do bezpłatnego przerwania ciąży w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej. Art. 4c. 1. Osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy są obowiązane do zachowania w tajemnicy wszystkiego, o czym powzięły informacja przez wzgląd na wykonywaniem tych czynności, stosownie do odrębnych regulaminów. 2. W przypadku zawinionego ujawnienia informacje, o których mowa w ust. 1, sąd może przyznać osobie poszkodowanej odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Art. 5. W ustawie z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 50, poz. 458 i Nr 53, poz. 489, z 1956 r. Nr 12, poz. 61 i z 1989 r. Nr 30, poz. 158) w art. 15 w ust. 2 skreśla się pkt 4. Art. 6. W Kodeksie cywilnym wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 8 : a) dotychczasową treść znaczy się jako § 1, b) dodaje się § 2 w brzmieniu: "§ 2.umiejętność prawną ma także dziecko poczęte; jednakże prawa i zobowiązania majątkowe uzyskuje ono pod warunkiem, iż urodzi się żywe.", 2) po art. 446 dodaje się art. 446[1] w brzmieniu: "Art. 446[1]. Z chwilą urodzenia dziecko może żądać naprawienia szkód doznanych przed urodzeniem." Art. 7. W Kodeksie karnym wprowadza się następujące zmiany: 1) po art. 23a dodaje się art. 23b w brzmieniu: "Art. 23b. § 1. Dziecko poczęte nie może być obiektem działań innych niż te, które służą ochronie życia i zdrowia jego albo jego matki, z wyjątkiem działań ustalonych w § 2. § 2. Dopuszcza się badania przedurodzeniowe nie zwiększające wyraźnie ryzyka poronienia, w razie gdy: 1) dziecko poczęte należy do rodziny obciążonej genetycznie, 2) istnieje podejrzenie występowania dolegliwości genetycznej możliwej do wyleczenia, zaleczenia bądź ograniczenia jej skutków w momencie płodowym, 3) istnieje podejrzenie ciężkiego uszkodzenia płodu.", 2) po art. 149 dodaje się art. 149a i 149b w brzmieniu: "Art. 149a. § 1. Kto skutkuje śmierć dziecka poczętego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Nie podlega karze matka dziecka poczętego. § 3. Nie popełnia przestępstwa określonego w § 1 doktor, podejmujący to działanie w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej, w razie gdy: 1) ciąża stanowiła zagrożenie dla życia albo poważne zagrożenie dla zdrowia matki, stwierdzone orzeczeniem dwóch lekarzy innych niż doktor podejmujący działanie, o którym mowa w § 1, nie mniej jednak orzeczenie to nie jest konieczne w razie natychmiastowej konieczności uchylenia zagrożenia dla życia matki, 2) gdy śmierć dziecka poczętego nastąpiła w wyniku działań podjętych dla ratowania życia matki lub dla przeciwdziałania poważnemu uszczerbkowi na zdrowiu matki, którego niebezpieczeństwo zostało potwierdzone orzeczeniem dwóch innych lekarzy, 3) badania prenatalne, potwierdzone orzeczeniem dwóch lekarzy innych niż doktor podejmujący działanie, o którym mowa w § 1, wskazują na ciężkie i nieodwracalne uszkodzenie płodu, 4) zachodzi uzasadnione podejrzenie, potwierdzone zaświadczeniem prokuratora, iż ciąża powstała wskutek czynu zabronionego. § 4. W szczególnie uzasadnionych sytuacjach sąd może odstąpić od wymierzenia kary wobec sprawcy przestępstwa określonego w § 1. Art. 149b. Kto stosując przemoc wobec kobiety ciężarnej skutkuje śmierć dziecka poczętego lub w inny sposób skutkuje śmierć dziecka poczętego bez zgody kobiety ciężarnej albo przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza matkę dziecka poczętego do pozbawienia życia tego dziecka, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.", 3) skreśla się art. 153 i 154 , 4) po art. 156 dodaje się art. 156a w brzmieniu: "Art. 156a. § 1. Kto skutkuje uszkodzenie ciała dziecka poczętego albo rozstrój zdrowia zagrażający jego życiu, podlega karze ograniczenia wolności do lat 2. § 2. Nie popełnia przestępstwa doktor, jeśli uszkodzenie ciała albo rozstrój zdrowia dziecka poczętego są następstwem działań leczniczych, koniecznych dla uchylenia niebezpieczeństwa grożącego zdrowiu i życiu kobiety ciężarnej albo dziecka poczętego. § 3. Nie podlega karze matka dziecka poczętego, która dopuszcza się czynu określonego w § 1.", 5) w art. 157 : a) § 1 otrzymuje brzmienie: "§ 1. jeśli następstwem czynu określonego w art. 156 § 1 jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.", b) dodaje się nowy § 2 w brzmieniu: "§ 2.Tej samej karze podlega sprawca czynu określonego w art. 149a § 1, art. 149b albo 156a § 1, . jeśli następstwem tego czynu jest śmierć matki dziecka poczętego. "m c) dotychczasowy § 2 otrzymuje oznaczenie § 3. Art. 8. W ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95, Nr 32, poz. 191, Nr 34, poz. 199, Nr 43, poz. 253 i Nr 89, poz. 518, z 1991 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 110, poz. 473 i z 1992 r. Nr 85, poz. 428 i Nr 100, poz. 499) w art. 7 w ust. 1 dodaje się pkt 16 w brzmieniu: "16)zapewnienia kobietom w ciąży opieki społecznej, medycznej i prawnej." Art. 9. Porada Ministrów przedkłada Sejmowi corocznie, w terminie do dnia 31 lipca, sprawozdanie z wykonywania ustawy i o skutkach jej stosowania. Art. 10. Traci moc ustawa z dnia 27 kwietnia 1956 r. o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz. U. Nr 12, poz. 61 i z 1969 r. Nr 13, poz. 95). Art. 11. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia