Definicja Psychodermatologiczne spojrzenie na łuszczycę

Co to jest Psychodermatologiczne spojrzenie na łuszczycę: Skóra to największy organ ludzkiego ciała. Jest narządem zmysłów – przekazuje bodźce pomiędzy światem zewnętrznym, a naszym organizmem, chroni pozostałe tkanki, jest wskaźnikiem poczucia piękna, ma wielki wpływ na nasz wygląd i… psychikę. Poważne i regularnie nieestetyczne zmiany skórne wpływające na wygląd zewnętrzny - takie, jak w razie łuszczycy - umieją wpędzić chorego w ciężką depresję, która regularnie jest groźniejsza od samej dolegliwości. Jak to możliwe?Problem łuszczycy dotyka coraz większej liczby osób. Jedną z głównych przyczyn zachorowalności na łuszczycę (poza czynnikiem genetycznym) są czynniki emocjonalne, w tym stres, którego coraz trudniej ustrzec się w nowoczesnych społeczeństwach. Erozja więzi rodzinnych i towarzyskich, coraz ostrzejsza rywalizacja, kult sukcesu, czy wreszcie kryzysy ekonomiczne, to tylko wybrane zjawiska wpływające na psychikę współczesnego człowieka. Kiedy pojawiają się symptomy dolegliwości – różnej wielkości różowe albo czerwone plamy pokryte charakterystyczną srebrzysto-białą łuską - niewiele kto przypuszcza, iż rodząca się dolegliwość może być rezultatem stresującego trybu życia.Leczyć ciało i duszęO tym, iż wygląd znacznie wpływa na samopoczucie człowieka wiemy od dawna. dolegliwości powiązane z brakiem akceptacji ciała i powierzchowności regularnie stają się powodem depresji albo gorączkowych poszukiwań coraz to nowszych i bardziej inwazyjnych metod utrzymywania bądź poprawiania urody. Kiedy wykryto, iż sporo powszechnie występujących schorzeń skórnych, między innymi łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, trądzik różowaty czy łysienie plackowate, może mieć podłoże emocjonalne, zaczęto bliżej zastanawiać się nad wpływem psychiki na ciało człowieka. Tak powstała psychodermatologia, tematyka łącząca w sobie zagadnienia dermatologii, psychologii i psychiatrii, a nawet medycyny estetycznej, gdzie leczenie obejmuje nie tylko farmakoterapię, fotochemioterapię i inne zwyczajowo służące kuracje, ale także terapię psychologiczną.W Europie istnieje kilka organizacji skupiających ekspertów psychodermatologii, z których największe to European Society for Dermatology and Psychiatry (ESD&P) i European Academy of Dermatology and Venerology (EADV).Psychiczne konsekwencje fizycznego rozwoju chorobyZrozumienie połączenia ludzkiej skóry ze sferą psychiczną nie jest łatwe. Aby zobrazować ten związek można posłużyć się odpowiednikiem związanym z uczuciem strachu, znanym każdemu człowiekowi. W wypadku zagrożenia nasze zmysły wyostrzają się, a na powierzchni ciała może pojawić się tak zwany „gęsia skórka”. To najprostszy obraz powiązania sfery psychicznej i emocjonalnej z naszą fizycznością. w razie poważnych schorzeń skórnych, jak na przykład ciężka postać łuszczycy, związek ten jest o sporo silniejszy.Łuszczyca to dolegliwość przewlekła i nieprzewidywalna. Cechuje się samoistnym ustępowaniem (remisją), a następnie nagłymi nawrotami objawów. Podobnie wygląda życie chorego – niestabilność emocjonalna częsta może występować regularnie, gdyż każdy faza łuszczycy generuje niekorzystne bodźce emocjonalne. Traktując chorobę jako mechanizm, można wymienić kilka etapów jej trwania:start dolegliwości – pojawiają się zmiany skórne, które powodują u chorego raczej irytację, niż niepokój. Podejrzenia padają początkowo na reakcję uczuleniową organizmu, jednak długo utrzymujące się plamy stają się przyczyną większych obaw.Zdiagnozowanie dolegliwości – w okresie wizyty u lekarza pacjent dowiaduje się, iż cierpi na łuszczycę. Ten okres staje się początkiem długiej i trudnej drogi w kierunku akceptacji dolegliwości. Wstępną fazą jest niedowierzanie, zaprzeczanie chorobie, kiedy pacjent nie potrafi połączyć obrazu łuszczycy z obrazem swojej osoby.postęp dolegliwości – wspólnie z upływem czasu symptomy nie ustępują. Regularne przyjmowanie leków, problemy z utrzymaniem właściwej higieny, konieczność częstej zmiany odzieży – tak rewolucyjne zmiany w życiu chorego powodują bunt i gniew. To jest czas bardzo mocnych negatywnych emocji. Pojawiają się pytania: „dlaczego ja?”, „czym sobie na to zasłużyłem?”. Następny krokiem są pertraktacje – jeżeli dolegliwość ustąpi - zmienię własne postępowanie, będę bardziej dbał o siebie, o rodzinę, będę lepszym człowiekiem.Ciężka postać łuszczycy – nasilenie objawów nie pozostawia złudzeń. Leczenie jedynie łagodzi symptomy, pacjent jest zmęczony walką z chorobą. Uświadamia sobie, iż nigdy nie wróci do pierwotnego stanu zdrowia i jedynym wyjściem jest pogodzenie się z tą myślą. Na tym etapie regularnie objawia się depresja. To jest decyzyjny okres w całym procesie. jeżeli pacjent zaakceptuje nareszcie zaistniałą sytuację, będzie mógł na nowo ułożyć własne życie – nauczyć się życia z łuszczycą.moment wyciszania dolegliwości – na tym etapie chory doznaje ulgi, może na chwilę zapomnieć o zewnętrznej formie łuszczycy, a tym samym po części o samej chorobie. Początkowo pacjent jest nieufny, liczy się z tym, iż być może doświadcza jedynie chwilowego złagodzenia objawów, po którym nastąpi nawrót dolegliwości.Okresy remisji, mimo ustąpienia albo znacznego złagodzenia objawów - to w startowym stadium niejednokrotnie czas niepokoju i ciągłego strachu. Gdy poprawa stanu zdrowia trwa dłużej, chory nierzadko zapomina o swojej przypadłości. Jedynie regularne przyjmowanie leków i okresowe konsultacje z lekarzem prowadzącym przypominają o łuszczycy...moment ponownego pojawienia się objawów – na tym etapie pacjent doznaje ponownego pogorszenia nastroju, gdyż jest świadomy zbliżających się poważnych zmian w swoim życiu, na które trudno się przygotować (w pierwszej kolejności w wymiarze psychicznym).Nasilenie objawów – sporo zależy od tego jaki relacja do dolegliwości ma pacjent. Zaakceptowanie dolegliwości, swojego ciała i otwarcie na kontakty z otoczeniem pomaga w walce z symptomami łuszczycy. Jednak w wypadku, gdy chory jest w złej kondycji psychicznej, symptomy mogą przybierać na sile, a działanie leków będzie osłabione.To błędne koło powtarza się poprzez cały ....moment trwania dolegliwości. Stres, który pojawia się na różnych etapach, dodatkowo potęguje albo przyspiesza wystąpienie objawów. Stąd tak istotne jest nastawienie psychiczne chorego i zdolność radzenia sobie z swoimi emocjami. Akceptacja dolegliwości i opanowanie lęku może znacznie podnieść jakość życia pacjenta.Jak poradzić sobie z własnym ciałemJedną z najskuteczniejszych form terapii związanych z akceptacją dolegliwości jest bezpośredni kontakt z innymi chorymi. Zamiana doświadczeń to dobry sposób na opracowanie indywidualnej sposoby na życie z łuszczycą. Nadzwyczajnie istotna jest działalność stowarzyszeń pacjenckich, takich jak Ogólnopolskie Stowarzyszenie Chorych na Łuszczycę „Psoriasis”. W ekipie innych chorych pacjent nie czuje się obco, przestaje być onieśmielony i rozpoczyna budować bliskie stosunki z innymi, regularnie obcymi ludźmi, równie ciężko doświadczonymi poprzez los