Definicja Żywienie dzieci w wieku 1-3 r.ż.

Co to jest Żywienie dzieci w wieku 1-3 r.ż.: Po bardzo dynamicznym okresie rozwoju w momencie niemowlęcym następuje znaczące pomniejszenie tempa wzrostu dziecka. W okresie od ukończenia pierwszego do trzeciego roku życia dziecko rocznie wzrasta o ok. 10 cm i powiększa masę ciała o 2-3 kilogramy. Zmieniają się także potrzeby organizmu. Raptem 3-2% energii z pożywienia organizm dziecka zużywa na potrzeby wzrostu, z kolei ponad 50% używane jest na potrzeby rosnącej aktywności fizycznej. Dziecko rozpoczyna chodzić, stara się obserwować i poznawać świat, nawiązywać bliski kontakt emocjonalny z rodziną, uczy się mówić. Ciekawość świata i postęp umiejętności motorycznych wywołują, iż apetyt dziecka, jak także zainteresowanie jedzeniem wyraźnie się minimalizuje. Wymienia się asortyment produktów, które wchodzą w skład jadłospisu malucha, etapowo zbliżając się do spożywanych poprzez całą rodzinę. W pierwszym roku życia niemowlę było zależne od mleka matki, lub zastępujących je preparatów, teraz maluch rozpoczyna jeść samodzielnie, na początku raczej dzięki rąk, lecz już ok. 2 roku życia stara się korzystać sztućców. Mimo kłopotów z koordynacją ruchową, nie powinno się dziecka zbyt regularnie wyręczać i karmić - edukacja jedzenia jest gdyż interesująca i absorbująca i kształci umiejętności psychomotoryczne. Racjonalne żywienie dziecka jest możliwe tylko wtedy, kiedy ma ono poprawne łaknienie. Chęć i potrzeba spożywania posiłków powinny występować u dziecka samoistnie, muszą być następstwem uczucia głodu. Można to osiągnąć, gdy przerwy pomiędzy posiłkami będą dostatecznie długie, u dzieci starszych do 3-4 godz.. Powinny one spożywać 3 posiłki kluczowe i czwarty lekki, składający się raczej z warzyw, owoców i ewentualnie ciasta. U dzieci z niedoborem masy można wprowadzić 5 posiłek, także lekki. U dzieci 13-15% zapotrzebowania energetycznego powinno pokryć białko, 305 tłuszcz i ok. 55% węglowodany. Panuje ogólna zasada, która mówi o tym, iż w najwyższym stopniu wartościowym posiłkiem powinno być śniadanie i obiad, a najmniej II śniadanie i podwieczorek. Urozmaicenie posiłków w momencie wczesnego dzieciństwa obserwuje się umiejętność zapamiętywania smaku, zapachu, zaczyna się kształtowanie preferencji smakowych. Przyzwyczajanie dziecka do nowych produktów procentuje w przyszłości większym urozmaiceniem diety. Dzieci, które są odżywiane monotonnie we inicjalnym dzieciństwie, potem mogą niechętnie odnosić się do nowych, nieznanych im produktów i potraw. W razie niechęci do próbowania nowości powinno się podawać nowe produkty w małej ilości i wspólnie z produktami, które dziecko już zna i lubi. Rodzice nie powinni jednak zmuszać dziecka do jedzenia pomimo jego wyraźnej niechęci, bo może to powodować stworzenie niemiłych skojarzeń związanych z jedzeniem wybranych produktów i konsekwentne unikanie ich w przyszłości. Do trzeciego roku życia nie podajemy dzieciom produktów ciężko strawnych, takich jak smażone z sporą ilością tłuszczu (kotlety w panierce, frytki, placki ziemniaczane i racuchy i tym podobne), a również staramy się nie podawać zbyt sporych ilości kapusty i warzyw kapustnych (kalafior, brukselka), cebuli, a również warzyw strączkowych, szczególnie suchych (jedynie zielony groszek i fasolkę szparagową). Małe dzieci nie powinny także jadać ciast kremowych i wypieków o dużej ilości tłuszczu (na przykład ciasta francuskiego). Starajmy się także nie zachęcać dzieci do jedzenia produktów wysoko przetworzonych, takich jak chrupki, czipsy, a w szczególności dań typu "fast food". Do przygotowania potraw dla dzieci nie powinno się także korzystać koncentratów spożywczych (zupy w proszku, rosoły w kostkach, vegeta, jarzynka i tym podobne))), bo zawierają nadmierne ilości sztucznych dodatków, soli i konserwantów. Błędem jest także podawanie małym dzieciom napojów gazowanych, lub sztucznie barwionych, lepiej tak aby piły soczki owocowe i warzywne. Tu należy także przestrzec przed przypadkowym wyborem soków, w szczególności warzywnych i mieszanych, z dodatkiem marchwi. regularnie zawierają one dość wysoką jak dla małych dzieci liczba szkodliwych azotanów. Dzieciom do 3 roku życia należy bezwzględnie kupować soki posiadające atest albo akceptację Instytutu Matki i Dziecka. To daje gwarancję, iż zostały precyzyjnie przebadane pod kątem zawartości zanieczyszczeń. Zachowanie przy stole Dzieci lubią jeść w towarzystwie, szczególnie rówieśników. Warto także zwrócić uwagę, iż dwu- i trzylatki naśladują, a potem wytrwale powtarzają podpatrzone u rodziny zachowania przy stole. Warto więc uważać, by nieuzasadnione niechęci kulinarne rodziców (((na przykład do szpinaku, lub marchewki) nie zostały przyjęte poprzez dziecko. Nie powinno się także "nagradzać" słodyczami tego, iż dziecko "ładnie zjadło" warzywa, ponieważ maluchowi będzie się wydawało, iż warzywa są wytworem gorszym i jedzenie ich może być niemiłe. Umiar i regularność Małe dzieci powinny jeść 5 albo 6 posiłków na dzień. Nie należy zmuszać dziecka do jedzenia posiłków o dużej objętości, wmuszanie jedzenia spowoduje, iż pora obiadu będzie się maluchowi niemiło kojarzyła. Lepiej raz, czy dwa razy pozwolić dziecku nie zjeść posiłku, czy zostawić jedzenie na talerzu niż stale przełamywać naturalną u dzieci regulację przyjmowania pożywienia i uczucia głodu i sytości. Dzieci systematycznie przekarmiane poprzez nadgorliwych opiekunów regularnie mają nadwagę. Jeżeli dziecko odkręca główkę, odpycha rękę osoby karmiącej, zaciska usta, to zazwyczaj znaczy, iż nie jest już głodne, aczkolwiek czasem może się tak zachowywać także wtedy, gdy jest karmione zbyt błyskawicznie. Wskazówki dla rodziców: nie powinno się przenosić do żywienia małych dzieci zasad żywienia dorosłych, a raczej ograniczania tłuszczu, cholesterolu, jajek, a również żywienia wyłącznie produktami o dużej zawartości błonnika (razowe pieczywo, grube kasze, otręby, spora liczba surowych warzyw). Do wieku przedszkolnego dzieciom nie ogranicza się łatwo strawnych tłuszczów (masło, oleje) i cholesterolu, bo uczestniczą one w budowie układu nerwowego i innych tkanek organizmu. nie należy nadmiernie solić albo dosładzać potraw dla dzieci bo wykształca to niepoprawne nawyki żywieniowe, które potem sprzyjają nadwadze i nadciśnieniu nie należy unikać produkty uważane za alergizujące bez wyraźnych wskazań, a po ukończeniu roku dziecko powinno próbować i przyzwyczajać się do różnorodnych produktów, chyba iż wykazuje alergie pokarmowe. Zbyt monotonna dieta może prowadzić do niedoborów i ograniczać apetyt malucha. nie trzeba przejmować się naturalnym szczupleniem sylwetki dziecka w momencie wzmożonego wzrostu. Nie świadczy to o niedożywieniu, lecz o zużywaniu rezerw energetycznych (tkanki tłuszczowej) na cele budulcowe. nie należy nadmiernie rozdrabniać produktów, ponieważ aczkolwiek przyspiesza to spożycie posiłku poprzez dziecko, to nie pozwala mu nauczyć się gryźć twardsze pożywienie. W przyszłości może niechętnie jeść produkty wymagające gryzienia. nie należy stosować w żywieniu dzieci diet alternatywnych - wegetariańskich, makrobiotycznych i innych o sporych ograniczeniach albo nietypowych zestawieniach produktów. Nieumiejętne wykorzystywanie takich sposobów żywienia może doprowadzić do niedoborów żywieniowych i nawet zahamowania wzrostu i rozwoju dziecka. Zasady układania jadłospisu: I śniadanie: Warto podać zupę mleczną, lub ciepły napój mleczny (kawa zbożowa, kakao, bawarka). Ponadto należy podać pieczywo z masłem, wędliną, serem albo jajkiem, najlepiej w formie past z dodatkiem zieleniny, twarożku. Rekomendowany jest bonus warzyw albo owoców. II śniadanie: powinno nieco łagodzić uczucie głodu przed obiadem, lecz nie powinno być zbyt sycące. Dobrze jest podać małą kromkę chleba z dodatkiem produktów białkowych (serka, wędliny) albo warzywnych a do picia soki. Można także podać jogurt owocowy (około 1 szklanki). Obiad: Powinien składać się z zupy, drugiego dania i lekkiego deseru. Zupy gotujemy na wywarach jarskich (sugerowane są zupy o wyraźnym smaku, jak pomidorowa, ogórkowa, barszczyk czerwony). Zupy można zabielać mlekiem, śmietanką i ewentualnie zagęszczać mąką. Drugie danie powinno zawierać warzywa, wytwór białkowy (jak mięso, jajko, ser) i węglowodanowy (jak ryż, ziemniaki, kluski, kaszę). Na deser wystarczy kompot ) albo porcja świeżych owoców. Podwieczorek: powinien być małym posiłkiem słodkim. Można podać porcję ciasta, ) albo koktajl mleczny, mus owocowy, galaretkę. Można także podać owoce ) albo przetwory owocowe. Kolacja: powinna być posiłkiem gotowanym. Mogą to być gotowane warzywa i produkty warzywno-mięsne, lecz także pieczywo i napoje z dodatkiem mleka. Porcje powinny być niewielkie, lepiej gdy dziecko będzie chciało dokładkę, niż jeżeli będzie zmuszane do jedzenia. jeżeli chcemy by dziecko zjadało posiłki kluczowe, nie należy mu nic podawać pomiędzy posiłkami. Przd jedzeniem należy unikać męczących, dalekich spacerów, a po zabawie umożliwić dziecku 10-15 minutowy odpoczynek. Należy także zwracać uwagę, by dziecko nie oczekiwało zbyt długo przy stole na posiłek. Pamiętajmy, iż przyzwyczajenia i preferencje żywieniowe z dzieciństwa mogą rzutować na nasze zwyczaje powiązane z żywieniem poprzez całe życie. Oprócz tego niedbałość w diecie dziecka może ograniczać najważniejsze dla rozwoju składniki odżywcze (białko, wapń, żelazo, witaminy), poprzez co nasza pociecha nie osiągnie maksimum swych możliwości, może także mieć gorszą kondycję, samopoczucie i mniejszą odporność na dolegliwości. Racjonalne żywienie jest istotne w każdym wieku, lecz dla takiego malucha może być wręcz najważniejsze dla rozwoju