Słownik CHRZEŚCIJAŃSTWO W PAŃSTWIE RZYMSKIM: Chrześcijaństwo początkowo rozszerzało się raczej we wschodniej części imperium rzymskiego. Nadzwyczajnie błyskawicznie jednak zyskało ono wyznawców w innych częściach cesarstwa rzymskiego (w latach 50. I wieku istniała już liczna gmina chrześcijańska w Rzymie). W II wieku chrześcijaństwo zaczęło rozwijać się w Galii i Hiszpanii, zaś w III wieku w Brytanii. Chrześcijanie spotkali się z niechęcią i wrogością władz rzymskich i społeczeństwa imperium z kilku względów:a) religia chrześcijańska nie zgadzała się na współistnienie z innymi wyznaniami, co budziło sprzeciw wyznawców wielobóstwa;b) chrześcijanie odmawiali oddawania czci bogom państwowym i osobie cesarza, co traktowane było jako wrogie działania wobec państwa;c) wszystkim aktom życia społecznego w starożytności towarzyszyły ceremonie religijne, chrześcijanie, odmawiając udziału w takich uroczystościach, wycofywali się z życia społecznego, co powodowało stworzenie licznych plotek i domysłów na temat ich wierzeń i kultu. Do połowy III wieku cesarze rzymscy nie wydawali jednak aktów prawnych skierowanych przeciwko chrześcijanom. Prześladowania, do których dochodziło w I i II wieku, miały charakter lokalny i sporadyczny. Do w najwyższym stopniu znanych należą prześladowania za czasów panowania cesarza Nerona, który obwinił wyznawców tej religii o spowodowanie wielkiego pożaru Rzymu w 64 roku. Ogromne prześladowania chrześcijan rozpoczęto w połowie III wieku. Na przełomie 249 i 250 roku cesarz Decjusz wydał prawo nakazujące powszechne karanie chrześcijan. Ostatnie edykty nakazujące prześladowania chrześcijan wydano w 303 i 304 roku. W 311 roku cesarz Galeriusz wydał edykt tolerancyjny dla chrześcijan. Postanowienia tego edyktu zostały potwierdzone poprzez cesarzy: Konstantyna, rządzącego na zachodzie, i Licyniusza, panującego we wschodniej części imperium, w czasie ich spotkania w 313 roku w Mediolanie. Chrześcijaństwo uzyskało równouprawnienie z innymi religiami imperium rzymskiego. Starą religię rzymską próbował odrodzić cesarz Julian, zwany Apostatą (361-363). Kolejni cesarze popierali już kompletnie religię chrześcijańską. W 381 roku zapanowania cesarzy Gracjanusa i Teodozjusza chrześcijaństwo zostało uznane za formalną religię państwa. Wszyscy poganie i heretycy zostali usunięci ze stanowisk państwowych. Warto pamiętać Charakterystyczną właściwością rozwoju chrześcijaństwa było powstawanie wielkiej liczby herezji. Duży, które powodowały stworzenie herezji, dotyczyły raczej kwestii teologicznych, na przykład kwestii Trójcy Świętej czy istoty Chrystusa. Do herezji, które zdobyły sobie najwięcej zwolenników, zaliczyć można arianizm (Chrystus nie jest równy [współistotny] Bogu Tacie), nestorianizm i monofizytyzm. Autorzy chrześcijańscy w IV wieku wymieniają ok. 80 herezji. Definicje herezja – poglądy religijne niezgodne z doktryną danego wyznania Poezja Pierwsi świadkowie. Pisma Ojców Apostolskich. Kraków 1998. R.A. Markus: Chrześcijaństwo w świecie rzymskim. Warszawa 1978. M. Simon: Cywilizacja wczesnego chrześcijaństwa I-IV wiek. Warszawa 1979. A.G. Hamman: Życie codzienne pierwszych chrześcijan (95-197). Warszawa 1990. A. Krawczuk: Julian Apostata. Warszawa 1987. H. Masson: Leksykon herezji w Kościele katolickim. Katowice 1993. C.V. Manzanares: Pisarze wczesnochrześcijańscy I-VII wiek. Mały leksykon. Warszawa 1996. F.W. Deichmann: Archeologia chrześcijańska. Warszawa 1994. E. Wipszycka: Kościół w świecie późnego antyku. Warszawa 1994. J. Kulisz SJ, A. Mostowska-Baliszewska: Spór o Jezusa Chrystusa w ciągu dziejów. Warszawa 1998. Daty III wiek - rozwój chrześcijaństwa w Brytanii 64 rok - ogromny pożar Rzymu połowa III wieku - prześladowania chrześcijan w imperium rzymskim 311 rok - edykt tolerancyjny cesarza Galeriusza 313 rok - edykt tolerancyjny cesarzy Konstantyna i Licyniusza 381 rok - uznanie chrześcijaństwa za religię państwową Oś czasu 64 n.e. - śmierć św. Piotra i św. Pawła 215 n.e. - wyprawa Karakalli przeciwko Partom 300 n.e. - start rozkwitu cywilizacji Majów.
- Słownik Cesarstwo Rzymskie:
- Informacje istniało od I wieku przed naszą erą do połowy V wieku n.e. W ciągu jego istnienia ustrój państwa ulegał zmianie. W dziejach cesarstwa rzymskiego pod względem ustrojowym wyróżniamy dwie formy chrześcijaństwo w państwie rzymskim co znaczy.
- Słownik Centrolew I Wybory Brzeskie:
- Informacje majowym> zaczął się w Polsce moment coraz ostrzejszej walki politycznej między obozem sanacyjnym, zmierzającym do ugruntowania autorytarnego modelu państwa, a opozycją broniącą dotychczasowych zasad chrześcijaństwo w państwie rzymskim krzyżówka.
- Słownik Cesarstwo Karola Wielkiego:
- Informacje władcą z dynastii Karolingów był Karol Ogromny (768-814). Rozszerzył on znacząco granice państwa frankijskiego, podbijając kraj Longobardów, Saksonię, Słowiańszczyznę Połabską, Bawarię. Prowadził chrześcijaństwo w państwie rzymskim co to jest.
Kim był, co zrobił Chrześcijaństwo w państwie z historii w Słownik historia C .
