Słownik FASZYZM WŁOSKI I NIEMIECKI W OKRESIE MIĘDZYWOJENNYM: Komunizm radziecki nie był jedyną ideologią totalitarną w Europie międzywojennej. Jednocześnie rozwijała się gdyż, podobna do niego pod różnymi względami, doktryna faszystowska. Jej kolebki szukać należy we Włoszech, a przyczyn stworzenia tego prądu – w ówczesnej sytuacji gospodarczej panującej na tym terenie. Włochy, mimo że należały do zwycięskiego w I wojnie światowej bloku – Ententy, nie wyszły z niej wzmocnione. Przeciwnie, gospodarka nastawiona na opłaty wojenne, nie mogła sprostać potrzebom społeczeństwa. Pamięć o 700 tys. poległych Włochów wzmagała frustrację i niezadowolenie z polityki władz. Szczególnie bulwersujący był fakt, iż powiększające się bezrobocie dotykało regularnie weteranów I wojny światowej. Nastroje niezadowolenia były więc powszechne. Wykorzystał to były działacz socjalistyczny Benito Mussolini, który wspólnie z poetą Gabrielem D’Annunzio utworzył tak zwany fasci di combattimento – związki kombatantów, paramilitarne organizacje mające bronić tych wszystkich, którzy czuli się pokrzywdzeni poprzez politykę powojennych władz włoskich. Ich populistyczny program błyskawicznie zdobył popularność. Już w 1920 roku faszyści (nazwa od słowa fasci) zdobyli przewarzająca część w radach miejskich, co dało podstawę Mussoliniemu do ogłoszenia w październiku 1922 roku tak zwany marszu na Rzym. Stając na czele oddziałów tak zwany Czarnych Koszul, doprowadził do tego, iż władca Wiktor Emanuel III mianował go 20 X 1922 roku premierem rządu. Kierując krajem, Mussolini rozpoczął etapowo wprowadzać totalitarne sposoby. Ograniczono wolność słowa i zgromadzeń, a w 1926 roku wprowadzono dyktaturę partii faszystowskiej, jedynej legalnie istniejącej we Włoszech. W polityce gospodarczej, duce, bo tak brzmiał formalny tytuł Mussoliniego, był zwolennikiem tak zwany korporacjonizmu, a więc tworzenia przymusowych zrzeszeń pracowników i pracodawców. Ewentualne konflikty pomiędzy tymi ekipami miały być rozstrzygane w duchu solidaryzmu społecznego; związki zawodowe zostały zresztą zdelegalizowane. Uczestnicy konferencji w Monachium: Neville Chamberlain, Édouard Daladier, Adolf Hitler, Benito Mussolini Potęga faszystowskich Włoch miała się objawiać nie tylko w sferze gospodarczej, lecz i międzynarodowej. W latach 30. Benito Mussolini zapoczątkował politykę podbijania i anektowania innych terenów. W 1935 roku zajął Etiopię, a w 1939 roku Albanię. Faszyzm włoski stał się inspiracją do podobnych działań w Niemczech. Podobieństw pomiędzy obu krajami w okresie międzywojennym było bardzo sporo; nie dziwi więc, iż właśnie w Niemczech dostępny stał się ruch faszystowski. Bazował on na tych samych ekipach socjalnych, które udzieliły poparcia Mussoliniemu we Włoszech, niepracujących i niezadowolonych z powojennej rzeczywistości. Takich, w przeżywających kryzys gospodarczy Niemczech, było bardzo wielu. Nie był więc przypadkiem stopniowy przyrost popularności faszystowskiej partii założonej poprzez Adolfa Hitlera w 1919 roku – Niemieckiej Narodowo-Socjalistycznej Partii Robotniczej (NSDAP). Już w 1923 roku Hitler, wzorując się na działaniach Mussoliniego, chciał przejąć władzę w drodze zamachu stanu. Niepowodzenie tej akcji wywołało 5-letni wyrok dla Hitlera (w więzieniu napisał Mein Kampf) i utrwalenie się jego poglądu, iż wpływ na politykę niemiecką zdobyć można drogą legalną bez uciekania się do pozakonstytucyjnych metod. Hitlerowcy zwyciężyli w wyborach parlamentarnych w 1932 roku, a w styczniu 1933 roku Adolf Hitler mianowany został kanclerzem. Sposób sprawowania poprzez niego władzy przypominał schemat włoski, ponieważ w jednym i drugim kraju zapanowały sposoby totalitarne. Kolejno zdelegalizowano inne niż faszystowska partie polityczne (na przykład w drodze prowokacji, jaką było podpalenie Reichstagu), aresztowano przywódców opozycji. Niemal natychmiast przystąpiono do represjonowania ludności żydowskiej, którą starano się zmusić do emigrowania z Niemiec („noc kryształowa”, ustawy norymberskie). Podobnie jak w ZSRR, i tu doszło do walki z konkurentami Hitlera wewnątrz partii faszystowskiej. Klasycznym tego odpowiednikiem jest tak zwany „noc długich noży”, a więc aresztowanie, a następnie zgładzenie w 1934 roku Ernsta Röhma i innych liderów hitlerowskiej bojówki SA. Plakat przed wyborami parlamentarnymi w Niemczech w 1932 roku: „Nasza ostatnia nadzieja: Hitler” Podobne cechy krajów totalitarnych znajdziemy, analizując politykę zagraniczną. Cechowała się terytorialnym ekspansjonizmem, motywowanym potrzebą naprawienia krzywd wyrządzonych poprzez traktat wersalski. Ofiarami takiej polityki niemieckiej były: Austria, którą przyłączono do Niemiec 12 III 1938 roku (Anschluss), i Czechosłowacja, którą zmuszono na konferencji w Monachium 29 IX 1938 roku do oddania Niemcom Sudetów. Doprowadziło to ostatecznie do zupełnego rozpadu tego państwa, usamodzielnienia się Słowacji (pod patronatem Niemiec) i utworzenia tak zwany Protektoratu Czech i Moraw. Dalsze powiększanie swego terytorium realizował Hitler w warunkach II wojny światowej. Warto pamiętać Państwa faszystowskie, co zrozumiałe, łatwo nawiązały bliską współpracę wzajemną. W październiku 1936 roku, gdy w Niemczech przebywał minister spraw zagranicznych Włoch hr. Ciano, doszło do podpisania umów dwustronnych, dających start „osi Berlin-Rzym”. Wkrótce, w 1937 roku, dołączyła do niej Japonia. Definicje faszyzm – ideologia polityczna, której charakterystycznymi elementami są między innymi nacjonalizm, populistyczne hasła gospodarcze, antysemityzm, władza jednostki mającej do spełnienia „misję dziejową”, pogarda dla instytucji demokratycznych i tym podobne Zapamiętać należy jednak, iż faszyzm nie był doktryną ściśle zdefiniowaną. Dodawano tu sporo przypadkowych przedmiotów, chwilowo potrzebnych ideologom (((na przykład początkowo ostra krytyka komunizmu, następnie zaś sojusz ze Stalinem) Poezja A. Bullock: Hitler – studium tyranii. Warszawa 1969. Daty 1922 rok - marsz na Rzym 1926 rok - delegalizacja włoskich partii politycznych 1919 rok - stworzenie NSDAP 1923 rok - niecelny pucz A. Hitlera w Monachium 1933 rok - formalne przejęcie władzy poprzez faszystów w Niemczech 12 III 1938 roku - Anschluss Austrii 29 IX 1938 roku - narada w Monachium Oś czasu 1915 - utworzenie w Warszawie poprzez Niemców Generalnego Gubernatorstwa 1920 - wprowadzenie marki polskiej jako waluty obowiązującej w Polsce 1926 - przewrót majowy 1931 - demonstracje niepracujących w Polsce 1936 - start rozbudowy Centralnego Okręgu Przemysłowego.
- Słownik Feudalizm:
- Informacje ustrój społeczno-polityczny i gospodarczy rozpoczął kształtować się w VI-VII wieku w kraju Franków. Geneza stworzenia feudalizmu tkwi w aktach nadawania beneficjum i komendacji. W IX i X wieku doszło faszyzm włoski i niemiecki w okresie międzywojennym co znaczy.
- Słownik Funkcjonowanie Wielkiej Koalicji Podczas II Wojny Światowej:
- Informacje koalicji antyhitlerowskiej szukać można jeszcze w 1939 roku. Gdy 3 IX formalnie w stanie wojny z Niemcami znalazły się Anglia i Francja, państwa te wspólnie z państwami politycznie związanymi z faszyzm włoski i niemiecki w okresie międzywojennym krzyżówka.
- Słownik Frankowie:
- Informacje ludem germańskim, który w IV wieku osiedlił się w północnej Galii. Zjednoczenia plemion frankijskich dokonał na przełomie V i VI wieku Chlodwig. Dla umocnienia swego państwa w 496 roku przyjął on faszyzm włoski i niemiecki w okresie międzywojennym co to jest.
Kim był, co zrobił Faszyzm włoski i niemiecki w z historii w Słownik historia F .
