Definicja Czy uczestnictwo w AA jest konieczne?

Co to jest Czy uczestnictwo w AA jest konieczne?: Wśród obserwatorów ruchu Anonimowych Alkoholików panuje zgodność co do tego, iż AA nie jest dla każdego. Naukowcy stawiają sobie za cel odpowiedź na pytanie, jaki typ osobowości nadaje się do AA najlepiej, a jaki najmniej. Co ostatni nie powinni być kierowani na spotkania ruchu. Istnieje pogląd, iż AA “nie zapewnia uczestnikom odpowiednich warunków do przystosowania się i wglądu w siebie, toteż terapeuci nie powinni ślepo zalecać pacjentom tej sposoby”. Na jakiej podstawie terapeuta może zakwalifikować albo nie osobę do uczestnictwa w spotkaniach AA? Opinia, iż AA nie wszystkim pomaga, pochodzi właśnie z różnicy i tradycyjnego rodowodu wielu przekonań na temat natury uzależnienia, procesu powrotu do zdrowia i metod leczenia. Intelektualnie ukierunkowany obserwator uzna sposoby AA za regresywne, niewiele elastyczne, oparte na autorytecie i rytualne, a może nawet powierzchowne. Opinia taka nie odzwierciedla jednak złożoności programu AA, w szczególności jeśli chodzi o istotę paradoksu i konieczność zawieszenia nadmiernej intelektualizacji. Opinia, że AA pomaga tylko niektórym, przyczynia się do pogłębienia rozdźwięku miedzy profesjonalistami a członkami wspólnoty. Wielu pacjentów i terapeutów wyraża pogląd, że zdolność zachowania trzeźwości bez pomocy AA jest czymś lepszym niż trzeźwienie w AA. Możliwe, iż trzeźwienie na swoją rękę albo dzięki terapii uważane jest za cos lepszego niż uczestnictwo w AA dlatego, ze w AA trzeba pogodzić się z rola chorego, z której wynika zgoda na większą zależność od innych i wyrzeczenie się autonomii i samostanowienia. Zaspokojenie potrzeby zależności stanowi naprawdę kluczowy obiekt struktury programu AA. Lecz na fundamencie zaspokojenia tej potrzeby dzieje się równocześnie budowanie coraz większej odpowiedzialności i dążenia ku niezależności dzięki coraz większej dojrzałości emocjonalnej i lepszemu przystosowaniu do życia na zasadach zawartych w programie AA. Pomoc psychoterapeutyczna jest dla niektórych osób niezbędna, a dla większości z pewnością wskazana, lecz tylko wówczas, gdy terapeuta potrafi docenić pozytywne i nieprzemijające wartości AA i uzna sposobność terapeutycznego współdziałania opartego na trójpartnerstwie. Czy osoby, które nie uznają AA mogą efektywnie wytrzeźwieć? Tak. Różnice pomiędzy alkoholikami z AA i spoza AA były obiektem wielu badań. Wyniki dowodzą, iż zasadniczą różnicę stanowi przeżycie nawrócenia i z powodu zmiana poglądów. Osoby trwające przy swoich przekonaniach mogą nawet sięgnąć dna i skapitulować, lecz obce im jest przyjęcie siły wyższej, która utrwala ów stan kapitulacji. Ci, którzy nie zmieniają przekonań, zazwyczaj nadal wierzą w samokontrolę i interpretują swą abstynencję jako sukces silnej woli. To pozwala im żywić nadzieję, iż kiedyś będą mogli pić tak, jak inni ludzie, a więc innymi słowy, obiecują sobie, iż powrócą do picia. Psychoterapia zapewnia sposobność identyfikacji i kontaktu z kimś, kto pomaga utrzymywać abstynencje. Nie zapewnia jednak wzorców do naśladowania, które są także bardzo potrzebne. jeśli mechanizm psychoterapii nie jest rozmyślnie skierowany na kwestie okresu przejściowego i czesnego trzeźwienia, to w tradycyjnej pracy z ekipą zostaną one najpewniej pominięte. Chodzi o takie kwestie, jak strata kontroli i przyjęcie nowej tożsamości alkoholika. Obydwa te zagadnienia wiążą się z doświadczeniem nawrócenia i zmian poglądów lecz w pierwszej kolejności odgrywają zasadniczą rolę w uczeniu się nowych zachowań. Zaniedbanie tych spraw spowoduje, iż uczestnicy ekipy terapeutycznej nie przyswoją sobie zachowań i poglądów abstynenckich, od których zależy utrzymanie codziennej abstynencji