Definicja Depresja u dzieci i młodzieży

Co to jest Depresja u dzieci i młodzieży: poezji psychologicznej opisującej termin depresji dziecięcej można przeczytać o różnych jej aspektach. Regularnie objawy depresyjne objawiają się w negatywnym postrzeganiu siebie, a również w aspekcie orientacji dziecka we własnym ciele na przykład: w sprawności ruchowej, sposobie poruszania się i ekspresji swojej osoby przez ciało. Następnym objawem, który może świadczyć o tym, iż dziecko potrzebuje konsultacji psychologicznej albo lekarskiej są częste dolegliwości dziecka, różne choroby somatyczne, które komunikują psychologiczną niesprawność dziecka. R. Spitz jest autorem teorii mówiącej, iż inicjalne odłączenie od matki na przykład:: powiązane z nagłą hospitalizacją albo trudnymi okolicznościami życiowymi, kiedy dziecko nie posiada zastępczej, dobrej cioci jest genezą dla dziecięcej depresji. Dzieci badane poprzez w/w autora charakteryzowały się: pogorszeniem się stanu ogólnego, miały regularnie występujące problemy ze snem i apetytem, były zobojętniałe, apatyczne. Stan depresyjny był reakcją na pozbawienie dziecka dobrej stosunku. Okazuje się, iż od pierwszego roku życia dziecko może demonstrować zachowania, które są maskowanymi, somatycznymi symptomami depresyjnego nastroju: strata apetytu, smutek spowolnienie ruchowe, uboga mimika izolowanie się od innych dzieci i kontaktów socjalnych częste biegunki albo zaparcia Nadzwyczajnie ważnym czynnikiem wpływającym na stan psychiczny dziecka jest psychiczne samopoczucie matki po porodzie i w okresie całej ciąży. Jeżeli w trakcie ciąży matka utraci bliska osobę i jest w żałobie to jej stan psychiczny silnie oddziaływuje na psychikę niemowlęcia. Istotnym czynnikiem jest także utrata poprzedniego dziecka. W takiej sytuacji dziecko, które się rodzi po stracie poprzedniego regularnie traktowane jest jako "namiastką" tamtego utraconego. Opieka nad nim może być nacechowana większym niepokojem i ambiwalencją ze strony matki. Mamy leczone psychiatrycznie z rozpoznaniem depresji w okresie ciąży i po urodzeniu potrzebują, w tym czasie stałej opieki lekarskiej. W pierwszych dniach po urodzeniu dziecka u ok. 50% populacji kobiet występuje "smutek poporodowy", który zazwyczaj mija po kilku dniach. Jeśli stan ten utrzymuje się tj. to wyraźny sygnał, iż wskazane jest zgłoszenie się na konsultację do lekarza albo psychologa. Dolegliwościami, które sygnalizują, iż potrzebna jest wizyta u specjalisty są: obniżony nastrój, apatia, problemy ze snem, częste uczucie rozdrażnienia, trudności w opiece nad dzieckiem przejawiające się w nadopiekuńczości albo braku zainteresowania dzieckiem i jego potrzebami. Symptomy te są wiadomością, iż konieczna jest wizyta psychologiczna. Następnym istotnym momentem w rozwoju dziecka jest moment latencji i adolescencji trwający od 12 do 17 roku życia. Czas ten regularnie obfituje stanami depresyjnymi. Jeśli dziecko w tym okresie izoluje się od rówieśników, nie poszukuje przyjaźni, regularnie ma poczucie bycia odrzuconym albo nieakceptowanym i występują problemy ze snem - tj. to sygnał, że należałoby zwrócić się z prośbą o poradę do psychologa albo lekarza psychiatry. magister Monika Szałapska -psycholog kliniczny, psychoterapeuta, pracuje w terapeutycznym oddziale dla dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i adaptacyjnymi, w wieku przedszkolnym i szkolnym a również konsultuje i prowadzi psychoterapię dzieci i ich rodziców w Centrum Psychoterapii BEN.Centrum Psychoterapii BEN tel. 622 69 63