Definicja HCV cicha epidemia

Co to jest HCV cicha epidemia: Wirusowe Zapalenie Wątroby typu C to ogólnoświatowy problem kliniczny, epidemiologiczny i socjalny. Liczba ludzi zakażonych tym wirusem na świecie waha się od 170 do 300 mln. Wg szacunków WHO, przy braku właściwej terapii, liczba zgonów spowodowanych WZW C w najbliższych latach zwiększy się kilkukrotnie. Zaniepokojenie tą sytuacją wyraził także Parlament Europejski. W odpowiedzi na ten problem w państwach Europy Środkowej i Wschodniej i Wspólnoty Niepodległych Krajów zainicjowany został projekt wspierający badania ekonomicznych i socjalnych wydatków WZW typu C. Jednym z przedmiotów tego projektu jest organizacja, wyjątkowego z racji na własną skalę i wagę, Międzynarodowego Szczytu pt. „HCV – The Quiet Epidemic. Preventing, Diagnosing and Treating Hepatitis C: Best Practice and Issues in Eastern Europe and Eurasia”. W wydarzeniu tym wzięło udział 16 państw Europy Środkowej i Wschodniej i Wspólnoty Niepodległych Krajów. Pierwsze spotkanie obejmujące państwa WNP: Azerbejdżan, Białoruś, Kazachstan, Rosję i Ukrainę miało miejsce 1 października br. w Kijowie. Gospodarzem drugiego spotkania, które miało miejsce 14 października była Polska. W Warszawskim Szczycie uczestniczyli przedstawiciele Bułgarii, Chorwacji, Czech, Estonii, Litwy, Łotwy, Polski, Rumunii, Serbii, Słowacji, i Słowenii. W Polsce organizatorami Międzynarodowego Szczytu byli: Instytut Praw Pacjenta i Nauki Zdrowotnej, Polska Ekipa Specjalistów HCV i miesięcznik „Służba Zdrowia”. Szczyt miał charakter roboczego spotkania specjalistów, w czasie którego osoby kształtujące politykę zdrowotną i ich doradcy, przedstawiciele odpowiednich resortów i eksperci do spraw polityki zdrowotnej z Europy Środkowej i Wschodniej i przedstawiciele Parlamentu Europejskiego dyskutowali o ważnych zagadnieniach z zakresu profilaktyki, diagnostyki i leczenia HCV. W trakcie spotkania przedstawione zostały unikalne dane i wnioski z dużego, międzynarodowego projektu badawczego, w czasie którego badano skalę infekcji wirusem HCV w państwach Europy Środkowej i Wschodniej i w państwach Wspólnoty Niepodległych Krajów, a również omówione zostały perspektywy wpływu społecznego i gospodarczego wirusa HCV na te państwa. w czasie Międzynarodowego Szczytu zorganizowana została narada prasowa, gdzie uczestniczyli m. in.: prof. dr hab. med. Waldemar Halota – Prezes Polskiej Ekipy specjalistów HCV; Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych i Hepatologii Akademii Medycznej w Bydgoszczy; prof. dr hab. med. Anna Boroń-Kaczmarska – Prezes Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego, Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych i Hepatologii Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie; prof. dr hab. med. Robert Flisiak – Kierownik Kliniki Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, przedstawiciel EASL w trakcie Szczytu; prof. dr med. Seval Akgun – Prof. Epidemiologii i Zdrowia Publicznego w Szkole Medycyny Uniwersytetu Baskent i Szkole Zdrowia Publicznego Uniwersytetu w Oklahomie; ks. Arkadiusz Nowak – Prowincjał Zakonu Posługujących Chorym, Prezes Instytutu Praw Pacjenta i Nauki Zdrowotnej; pacjenci i przedstawiciele mediów. w trakcie spotkania specjaliści w obszarze chorób zakaźnych przedstawili alarmujące dane dotyczące skali zakażeń HCV w Polsce i trudności w dostępie do terapii WZW typu C. W dalszej części spotkania zaprezentowane zostały wnioski z dokumentu pt.: „WHITE PAPER – THE BURDEN OF HEPATITIS C IN CEE AND CIS: AN EPIDEMIOLOGICAL AND ECONOMIC ASSESSMENT”. Na podstawie badań przeprowadzonych w 17 państwach Europy Środkowej i Wschodniej i Wspólnoty Niepodległych Krajów wyciągnięto następujące wnioski:Szacuje się, że w roku 2009, w w regionie Europy Środkowej i Wschodniej, ok. 4,98 miliona osób jest przewlekle zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C. Do roku 2015 ta liczba może wzrosnąć do 6,87 miliona. Stanowi to przyrost liczebności przypadków WZW typu C wynoszący 38%, o ile utrzymają się obecne trendy dotyczące czynników ryzyka, praktyk diagnostycznych i terapeutycznych.Szacowana zapadalność na WZW typu C wśród 17 państw w regionie waha się od 0,9 do 33 na 100 000 (w roku 2009), nie mniej jednak najniższa jest na Węgrzech, a najwyższa na Łotwie.Transmisja wirusa następuje raczej wskutek dożylnych transfuzji i wlewów, w szczególności wśród osób przyjmujących narkotyki w iniekcjach, korzystających ze wspólnych instrumentów zanieczyszczonych krwią. Transmisja w czasie kontaktów seksualnych i w momencie okołourodzeniowym nie jest zbyt częsta.Zakażenie jest bezobjawowe. Po zakażeniu u jednej osoby na pięć może nastąpić samoczynna eliminacja wirusa, lecz pozostałe osoby będą przewlekle zakażone. Innymi słowy 80% przypadków WZW typu C to przypadki przewlekłe. wśród pacjentów z przewlekłym WZW typu C u 50-75% rozwijają się poważne dolegliwości wątroby. U ok. 2-5% z nich wystąpi rak wątroby. Chorobę w formie umiarkowanej do poważnej można pomyślnie leczyć u ok. 70% pacjentów, jeśli wymagane leczenie będzie w całości zastosowane.Nie istnieją skuteczne programy monitorowania i badań przesiewowych w badanym regionie. W niektórych państwach, takich jak Białoruś, Czechy i Łotwa, istnieją krajowe mechanizmy monitorowania. W innych, takich jak Chorwacja, Litwa, Polska, Słowacja, Rosja i Węgry, rozpoczęto w ubiegłych latach programy badań przesiewowych skierowane na ekipy ryzyka. Niemniej jednak nadal są niezbędne badania seroprewalencji w populacjach wysokiego ryzyka i usprawnione programy monitorowania WZW typu C, by móc oszacować obecny i przyszły wpływ zakażenia wirusem i, by obserwować trendy i różnice w epidemiologii w państwach Europy ŚrodkowoWschodniej i Wspólnoty Niepodległych Krajów.Należy zintensyfikować wysiłki zmierzające do zapobiegania WZW typu C, takie jak niedrogie programy leczenia uzależnienia od alkoholu i narkotyków albo programy zamiany igieł celem pomniejszenia ryzyka transmisji w takich państwach. Istnieje świadomość czynników ryzyka i konsekwencji WZW typu C . wśród profesjonalistów, lecz nie w społeczeństwie. Należy zwiększyć działania mające na celu zachęcenie osób z grup ryzyka do wykonania testów w kierunku zakażenia wirusem HCV.Poradnictwo dotyczące zapobiegania zakażeniom, prowadzone poprzez wykwalifikowany personel, powinno być dostępne dla osób narażonych na wysokie ryzyko zakażenia wirusem HCV, w szczególności dla pracowników służby zdrowia (jedna z ważniejszych grup ryzyka). Przez wzgląd na tym systematyczne szkolenie personelu białego z zakresu WZW typu C powinno być niezbędnym elementem nauki w państwach Europy ŚrodkowoWschodniej i Wspólnoty Niepodległych Krajów. Testy diagnostyczne w kierunku zakażenia wirusem HCV są drogie i nie są rutynowo realizowane w placówkach ochrony zdrowia. Leczenie jest dostępne, lecz jest długie (6-12 miesięcy) i nie zawsze skuteczne z racji na sporo czynników ryzyka wpływających na progresję dolegliwości i wskaźniki wyleczeń.W znacznej większości państw wydatki leczenia zaawansowanych stadiów dolegliwości są od 13 do 29 razy wyższe niż wydatki leczenia inicjalnych etapów dolegliwości. Przez wzgląd na tym wydatki powiązane z niezdiagnozowanymi i nieleczonymi przypadkami WZW typu C będą nadal stanowić ważne obciążenie publicznych budżetów, w szczególności w połączeniu z innymi i możliwie bardziej ważnymi kosztami pośrednimi dla gospodarki i społeczeństw tych państw.Częstość występowania zakażenia wirusem HCV jest najwyższa w w najwyższym stopniu produktywnej gospodarczo ekipie wiekowej od 30 do 44 lat we wszystkich badanych państwach. W połączeniu z faktem, iż u 80% pacjentów zakażonych wirusem HCV dolegliwość przechodzi w stan przewlekły, obciążenia kosztami pośrednimi nie należy uznawać zbyt niewiele ważne. wydatki nieleczenia WZW typu C będą znacząco wyższe dla rządów i społeczeństw, lecz można je obniżyć, stosując skuteczne programy badań przesiewowych, które mogą objąć nie tylko kluczowe ekipy ryzyka. z racji na ograniczenia dostępności danych o wskaźnikach epidemiologicznych i kosztach ekonomicznych niezbędne jest podjęcie dalszych wysiłków w tym obszarze, by usprawnić możliwości decydentów i lekarzy w dziedzinie planowania i wdrażania.Polska ma trzeci co do wielkości parametr prewalencji HCV spośród badanych 17 państw, co pozycjonuje nasz państwo za Rumunią i Kazachstanem. parametr prewalencji, a więc proc. populacji dotkniętej HCV wynosi w Polsce 1,99%. Znaczy to, iż liczba zakażonych w naszym państwie dochodzi do około 750 000 osób. Z dokumentu wynika, że 25% Polaków zakażonych wirusem HCV należy do w najwyższym stopniu ekonomicznie aktywnej ekipy wiekowej. Biała Księga w dużej części poświęcona jest opracowaniu prognozy poniesionych wydatków wirusowego zapalenia wątroby typu C i jego powikłań. wydatki te zostały opracowane na bazie obecnych wyznaczników prewalencji i zachorowalności w projekcji na lata 2008–2015. Obliczono, iż opłaty polskiego rządu na leczenie HCV wyniosą 8,2 mld Euro (czwarty najwyższy parametr w Europie Środkowo -Wschodniej i państwach Wspólnoty Niepodległych Krajów!). Jednak obliczenia wskazują również, iż w razie wdrożenia skutecznych programów skreeningowych i programów leczniczych mających na celu inicjalne wykrycie dolegliwości i wprowadzenie kompleksowego leczenia, zanim rozwiną się powikłania z stawki tej można aby było zaoszczędzić 7,7 mld Euro (trzecie pod względem wielkości możliwe oszczędności w analizowanym obszarze!). Istotnym jest, że prognozy dotyczące wydatków i oszczędności nie uwzględniają wydatków socjalnych HCV i jakości życia chorych z HCV, co znaczy, że właściwe wydatki i oszczędności powiązane z HCV dla polskiej gospodarki mogą być najprawdopodobniej wyższe.W dniu Międzynarodowego Szczytu (14 października) rozpoczęła się akcja bezpłatnych badań antyHCV dla mieszkańców Warszawy i okolic. Badania wykonywane są w Punktach Pobrań Synevo w Warszawie przy ul. Dzikiej 4 i ul. Gdeckiej 3 do wyczerpania puli testów