Htoria ziołolecznictwa co to jest
Leczenie Historia ziołolecznictwa. Definicja: Historia ziołolecznictwa jest tak długa jak historia.

Czy przydatne?

Definicja Historia ziołolecznictwa

Co to jest Historia ziołolecznictwa: Historia ziołolecznictwa jest tak długa jak historia cywilizacji i choćby w najkrótszym zarysie warto się z nią zapoznać. Z egipskich papirusów i inskrypcji na ścianach grobowców i świątyń dowiadujemy się o ziołach służących poprzez kapłanów przed pięcioma tysiącami lat. Sumerowie 5000 lat temu znali już właściwości lecznicze czosnku, mięty, rumianku, babki, piołunu. Najsumienniej przekazali je starożytni Egipcjanie. W tak zwanym papirusie Ebersa z Teb (1550 rok przed naszą erą) wymienionych jest kilkaset roślin leczniczych wraz ze metodami ich stosowania między innymi aloes, miętę, anyż. Także kilkaset ziół leczniczych znano w Babilonii i Asyrii, wiedziano, jak je zbierać i suszyć. Co najciekawsze - sporo z tych informacje jest obecnych do dziś. Roślinami leczniczymi interesował się nawet słynny prawodawca Hammurabi, żyjący ok. 1700 roku przed naszą erą)) Istotnym ośrodkiem zielarskim były Indie, a wiedza medyczna stała tam na wysokim poziomie. Do dziś Europa zawdzięcza im sporą liczbę przypraw i produktów leczniczych: kminek, pieprz, kardamon, goździki i imbir. Chyba tylko tam wiedza ta była wyjątkowo silnie związana z wierzeniami i obrzędami religijnymi, a źródłem frapujących informacje z tej dziedziny są w szczególności święte księgi Wedy. Chińczycy rozwinęli ziołolecznictwo na niezwykłym poziomie, a jego początki sięgają 4000 lat przed naszą erą))) . Istnieją zapiski na kościach wróżebnych z II wieku przed naszą erą)))) . o stosowaniu ziół w różnych schorzeniach. Chociaż liczba ziół, które początkowo opisywano była dosyć skromna, obejmowała ok. 300 gatunków między innymi rzewień, kamforę i żeń-szeń, ciekawy był ich podział na 3 klasy: książęcą - zioła podtrzymujące życie, a nieszkodliwe dla organizmu, ministerską - zioła zwalczające ciężkie dolegliwości i przywracające siły, asystencką - zioła leczące pewne dolegliwości, lecz trujące i nie nadające się do stałego użytku. Chińczycy wierzyli, iż przyroda kryje w sobie lek na każdą chorobę. Do dzisiaj cały naturalny sposób leczenia związanyz filozofią i religią Chin nazywa się medycyną chińską. W starożytności pomiędzy państwami Wschodu i Południa kwitł ożywiony handel i on to przyczynił się do rozpowszechnienia ziół. Żydzi, podobnie jak Arabowie, rozwinęli "przemysł kosmetyczny", wytwarzając z roślin olejkodajnych wonności cenione nie mniej niż złoto. W księgach "Starego" i "Nowego Testamentu" można znaleźć kilkadziesiąt nazw ziół. Początki wiedzy medycznej o ziołach w Europie pochodzą ze starożytnej Grecji. Mity starożytnej Grecji mówią o udziale bogów i herosów w przekazywaniu wiedzy medycznej opartej przede wszystkim na leczniczych właściwościach ziół a ich ślady odnajdujemy dziś w łacińskich botanicznych nazwach roślin, które czsto to są zwyczajnie zlatynizowane nazwy greckie. Np. krwawnik to po łacinie Achillea - czyli ziele powiązane z Achillesem, bylica - Artermisia - z boginią Artemidą, kosaciec - Iris - z piękną Iris, boginią tęczy, zaś grzybień - Nymphanea - kojarzy się z nimfami nie tylko nazwą lecz i urodą. W starożytnej Grecji szczególnie intensywnie wykorzystywano ich właściwości narkotyczne m. in. do celów obrzędowych i trujące. Wywarów z silnie toksycznych gatunków roślin używano do wykonywania wyroków śmierci. Grecja była ojczyzną Hipokratesa z Kos ur. 460-377 przed naszą erą))))) . zwanego "ojcem medycyny". W swoim dziele "Corpus Hipocraticum" zmienia około 300 leków pochodzenia naturalnego w tym 200 leków pochodzenia roślinnego. W I wieku n.e. Plimusz Stary w swym dziele "Naturalis historia" opisuje aż 1000 gatunków roślin leczniczych. Podobnie było w starożytnym Rzymie. Gwiazdą pierwszej wielkości w zielarstwie w czasach rzymskich był Dioskurides Pedanios (I w.), Grek z pochodzenia, przyrodnik, "zatrudniony" jako doktor rzymskich legionów. Napisał książkę "De nzateria medica" barwnie ilustrowaną, zawierającą opisy kilkuset roślin, wśród nich mnóstwa leczniczych, która stanowiła poprzez powyżej tys. lat źródłowe dzieło dla wielu pokoleń botaników i lekarzy całego uczonego świata. Ostatnim ogromnym znawcą leku roślinnego epokiantycznej, był Galen z Pergamonu (ur. około 130 roku- -200) przyboczny doktor kilku cesarzy rzymskich między innymi Marka Aureliusza, który opisał powyżej 400 roślin leczniczych w taki sposób, iż stworzył podwaliny późniejszej farmacji. Jego ogromną zasługą było powstanie nowych postaci leku roślinnego: naparu, odwaru, nalewki, mazidła. Te postaci do dziś nazywają się galenowymi. W średniowieczu Arabowie przekładali dzieła autorów starożytnych. Stosowali szereg nowych form leków i wprowadzili do lecznictwa europejskiego sporo środków leczniczych z Chin i Indii. W tym samym czasie mieszkańcy Europy częściej sięgali po czary i zabobony niż po sprawdzone leki ziołowe. Edukacja i jej postęp znalazł miejsce w klasztorach. Przyczynili się do tego w szczególności benedyktyni, którzy latami przepisywali ocalałe w trakcie wojen i najazdów księgi autorów, starożytnych. Uprawiali oni równeż zioła w wirydarzach, sporządzali maści, wyciągi, odwary i regularnie byli jedynymi lekarzami, gdy grasowały zarazy i "morowe powietrze". Znakomite zasługi dla zielarstwa położyli benedyktyni z Salerno w X-XI wieku. Dziełem ich był Regimen Sanitatis Salernitanorum, zawierający nie tylko cenne wiadomości o ziołach leczniczych, lecz i regulaminy dietetyczne. sporo z nich przeniknęło do medycyny ludowej, która zaczęła się rozwijać w mniej magicznym, a bardziej racjonalnym kierunku. Zakonnicy nie ograniczali się do korzystania ze starożytnych przekazów greckich i rzymskich i własnych obserwacji, lecz uzupełniali wiedzę, czerpiąc ją z arabskiego świata naukowego. W świecie tym znakomitą postacią był Awicenna z Buchary (XI-XII wiek), a nieco potem Ibn Al-Beitha, który opisał ok. 1400 roślin leczniczych, z których przewarzająca część zbadał osobiście.W dobie renesansu zielarstwo przestawało już być domeną zakonników. Pojawiać się zaczęli aptekarze, olejkarze, "łowcy ziół", a w pierwszej kolejności lekarze-botanicy. W XIII-XIV w. powstały w Europie pierwsze apteki, zwane początkowo "składami pieprzu" albo "sklepami korzennymi", jako iż prócz ziół leczniczych handlowano w nich również przyprawami i pachnidłami. Pojawienie się w XV w. wynalazku druku bardzo przyczyniło się do rozpowszechnienia wiedzy medycznej - popularne stały się zielniki. Pierwszym drukowanym zielnikiem było włoskie Herbarium, wydane w Rzymie. W najwyższym stopniu znaną postacią tego okresu był Paracelsus (ur. w 1493roku) uważany za prekursora nowożytnej medycyny, aczkolwiek interesował się także alchemią. Pragnął izolować z rośliny istotę leczniczą,a więc aktywną farmakodynamicznie substancję. Wyprawy żeglarskie Hiszpanów i Portugalczyków przyczyniły się do poznana i rozpowszechnienia nowych gatunków ziół i wiedzy botaniczno-medycznej z innych kontynentów. Ogromne odkrycia geograficzne tzn. odkrycie poprzez Kolumba Ameryki w 1492r. i znalezienie poprzez Vasco da Gama drogi morskiej do Indii Wschodnich w 1498r., przyczyniły się do wzbogacenia europejskiego zasobu ziół leczniczych. Z Ameryki pochodzą między innymi kakaowiec, ipekakuana, wanilia, papryka, ziemniak, tytoń i kukurydza. Z kolei droga morska do Indii ułatwiła transport wielu przypraw korzennych i leków. W wieku XIX postęp nauk przyrodniczych spowodował zwrot w zielarstwie. Prawdziwy rozwój dokonał się jednak począwszy od XIX w., kiedy to poznano i rozpoczęto wyodrębnianie z ziół leczniczych substancji czynnych. Służący aktualnie termin fitoterapia (phytotherapia) pochodzi od słów phyton - roślina i therapeuo - leczę, znaczy leczenie roślinami i powstał w końcu XIX w. w Niemczech. W 1785 r. William Withering opisał naukowo wykorzystanie naparstnicy w leczeniu niewydolności serca. Z czasem odkryto, iż to jest zasługą digoksyny i digitoksyny. W 1805 r. wyodrębniono z opium morfinę, w 1819 r. atropinę, w 1820 r. chininę. W 1830 roku Leroux izoluje z kory wierzbowej salicynę (prekursor aspiryny). "Złotaera leku roślinnego" trwała do lat trzydziestych XX wieku. Kiedy to w1935 roku Domagk zsyntetyzował sulfonamidy. Po pewnym czasie zaczęto niestety lekceważyć zioła, wierząc tylko w najnowocześniejsze preparaty farmaceutyczne. Uznawanie leczniczych właściwości ziół było uważane za symptom zacofania, jeżeli nie wręcz ciemnoty i zabobonu. W ostatnim dziesięcioleciu XX wieku nastąpił ponowny zwrot - zioła zaczęły być modne, powracano w tym czasie do kuracji ziołowych. Okazało się, iż sporo syntetycznych leków może przynieść prócz korzyści również spore i nieodwracalne szkody dla organizmu
Przyczyny Historia Soczewek Kontaktowych:
Objawy Leonarda da Vinci (XV/XVI w.) pojawiły się pierwsze koncepcje korekcji wzroku soczewkami kontaktowymi. Pomysł aparatu korekcyjnego przypominającego soczewki kontaktowe powstał jednak dopiero pod historia ziołolecznictwa co znaczy.
Przyczyny Herbitussinek - Naturalna Pomoc Dla Dziecięcych Gardełek:
Objawy na bazie wiedzy i doświadczenia marki Herbitussin wprowadziła na rynek nowy suplement diety - Herbitussinek pastylki na gardło dla dzieci. Wytwór został stworzony na potrzeby troskliwych rodziców historia ziołolecznictwa krzyżówka.
Przyczyny HCV Cicha Epidemia:
Objawy Wątroby typu C to ogólnoświatowy problem kliniczny, epidemiologiczny i socjalny. Liczba ludzi zakażonych tym wirusem na świecie waha się od 170 do 300 mln. Wg szacunków WHO, przy braku właściwej historia ziołolecznictwa co to jest.
Przyczyny HTZ Zmniejsza Ryzyko Raka Jelita Grubego:
Objawy przeprowadzone poprzez naukowców z University of Minnesota School of Public Health, wykazały, iż wykorzystywanie hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) znacznie obniża u kobiet ryzyko raka jelita historia ziołolecznictwa słownik.
Przyczyny Heteroseksualiści Lekceważą Zagrożenie Związane Z AIDS:
Objawy ciągle panuje przekonanie, iż AIDS jest chorobą dotyczącą raczej homoseksualistów i narkomanów. Jednak specjaliści w tej dziedzinie już od dawna alarmują o błyskawicznie wzrastającej liczbie nowych historia ziołolecznictwa czym jest.

Czym jest Historia ziołolecznictwa znaczenie Słownik leczenie H .

  • Dodano:
  • Autor: