Definicja Kształtowanie zachowań żywieniowych dziecka -cz. II

Co to jest Kształtowanie zachowań żywieniowych dziecka -cz. II: Już od najmłodszych lat rodzice powinni troszczyć się o to, by dieta dziecka była poprawnie skomponowana i zawierała wszystkie konieczne składniki odżywcze. W ten sposób ukształtują pozytywne zachowania żywieniowe swojego dziecka. A dziecko, poznając właściwe reguły i stosując je w dorosłym życiu, ma szansę jak najdłużej cieszyć się zdrowiem. by zapobiec otyłości... Dzięki właściwemu żywieniu maleństwa, odpowiednio dobierając pokarmy, można „programować" przemianę materii w jego organizmie. Odpowiednikiem może być tu postęp otyłości już przed 2. rokiem życia dziecka. Wykorzystywanie wtedy diety zawierającej zbyt sporo białka prowadzi do nadmiernego wzrostu liczby i objętości komórek tłuszczowych. A jeżeli dziecko w tym wieku ma nadwagę, jest prawdopodobne, iż także w następnych latach życia będzie miało kłopoty z utrzymaniem prawidłowej masy ciała. Znamy sporo podobnych związków między przemianami zachodzącymi w organizmie niemowlęcia a sposobami karmienia, kształtowanymi zwykle poprzez rodziców. Na „programowanie" przemiany materii wpływają właściwości spożywanych poprzez dziecko pokarmów. Omówimy to na przykładzie tłuszczu. Jest on niezbędnym składnikiem pokarmowym, lecz nie powinien być spożywany poprzez dziecko w zbyt sporych ilościach. Bardzo tłuste posiłki dostarczają więcej kalorii niż na przykład dania warzywne.ponadto tłuste dania w niewielkim stopniu są źródłem energii zamienianej na ciepło (wydzielane następnie poprzez skórę) i dlatego zostają zmagazynowane w organizmie dziecka. Wbrew pozorom tego typu pokarmy nie pozwalają się także błyskawicznie nasycić i po ich spożyciu dziecko nadal może odczuwać głód. O czym należy pamiętać Wg niektórych przedstawicieli środowiska medycznego, otyłość, zawały serca, udary mózgu w wieku dorosłym mogą być wywołane niedożywieniem maleństwa w pierwszych dwóch trymestrach ciąży. Dlatego także na wszystkich etapach rozwoju dziecka, w szczególności w życiu płodowym i okresie niemowlęcym, „programowanie" żywieniowe ma wielki wpływ na zdrowie. Jak wspominaliśmy, nie można podawać dziecku nadmiaru tłuszczów. Rodzice powinni jednak pamiętać, iż tłuszcze w odpowiednich ilościach są ważnym składnikiem odżywczym i nie wolno ich w pożywieniu pominąć. Pochodne tłuszczów dostarczanych w pokarmach biorą udział m. in. w rozwoju układu nerwowego, siatkówki oka i regulacji wzrostu. Wybrane spośród nich regulują także funkcje przewodu pokarmowego i ułatwiają wchłanianie wapnia w organizmie. Już we inicjalnym okresie niemowlęcym organizm dziecka potrafi trawić i wchłaniać tłuszcze. Kilka słów o słodkim i słonym W diecie małego dziecka powinny się znaleźć węglowodany złożone, zawarte w jarzynach, owocach, sokach. Są one bardzo dobrym źródłem energii (dostarczają znacząco mniej kalorii niż tłuszcze) i błonnika pokarmowego, pozytywnie wpływającego na pracę przewodu pokarmowego. Z punktu widzenia dietetycznego korzystniejsze dla organizmu niemowlęcia są węglowodany złożone. Najwcześniej dziecko rozpoznaje i pozytywnie reaguje na smak słodki. Węglowodany podawane w pokarmach można aby poszeregować wg „stopnia słodkości" w pewien szereg: od najmniej słodkiego cukru, którym jest laktoza, do najsłodszych – sacharozy i fruktozy. Laktoza, zawarta w optymalnych ilościach w mleku matki, chroni niejako niemowlę przed przekarmianiem. Wiemy natomiast, iż sacharoza podana w małej ilości niemowlęciu, cierpiącemu na przykład na skutek kolki jelitowej, działa uspokajająco. by zapobiegać wystąpieniu nadciśnienia w dorosłym życiu zaleca się ograniczenie spożycia poprzez niemowlę sodu, zawartego w soli kuchennej. Jednak nawet niewielkie ilości soli dodawane do zupek czy przecierów sprawiają, iż maleństwo o sporo chętniej zjada przygotowaną potrawę i akceptuje jej smak. Dlatego także można zacząć nieco solić posiłki niemowlęcia, gdy skończy 10 miesięcy – oczywiście zachowując rozsądny umiar w dodawaniu soli do potraw. Zaufajmy specjalistom Środowisko pediatryczne od wielu lat dokłada wszelkich starań, by upowszechniać wiedzę o żywieniu i pielęgnacji, w szczególności niemowląt. Pragniemy podkreślić, iż rolą lekarzy jest prowadzenie systematycznej i klarownej nauki żywieniowej tak, by rodzice mogli jak najlepiej poznać zapotrzebowanie na składniki odżywcze na poszczególnych etapach rozwoju dziecka. Pediatra, opiekujący się dzieckiem, we współpracy z rodzicami powinien opracować zalecenia żywieniowe dla dziecka, które będą potem wykonywane. Pragniemy silnie uwypuklić pewną prostą, lecz bardzo ważną regułę. Dziecko, które jest zdrowo żywione, także poprawnie się rozwija – zarówno pod względem somatycznym (tzn. ma harmonijne proporcje między wzrostem a masą ciała), jak i psychicznym, intelektualnym, emocjonalnym. Dziecko dobrze odżywione emanuje radością życia, jest ruchliwe, wesołe, uśmiechnięte, ciekawe otoczenia, chłonące nową wiedzę... Oczywiście każde dziecko może niekiedy zachorować. „dolegliwości dziecięce" – na przykład stany gorączkowe, wymioty, biegunka czy zaparcia – mogą prowadzić do czasowego niedożywienia dziecka. Stąd tak istotne jest, by wtedy nie tylko podawać dziecku odpowiednie leki, lecz także zadbać o regularne karmienie (a co najmniej pojenie!) maleństwa. Warto również pamiętać, iż w trakcie kłopotów z apetytem czy choroby związanych z żywieniem pomocny staje się ruch. Regularna aktywność fizyczna, wykonywanie z dzieckiem odpowiednich dla jego wieku i stanu zdrowia ćwiczeń, masaże u niemowląt – to wszystko wzmaga łaknienie i ułatwia leczenie żywieniowe. Zakończenie D. B. Jellife stwierdził, iż „w każdej społeczności – czy będą to mieszkańcy tropikalnej wioski, czy także silnie zurbanizowane i stechnicyzowane społeczeństwo – spotykamy pewne praktyki i zwyczaje korzystne dla zdrowia i odżywiania i takie, które są dla członków tej ekipy szkodliwe. Żadna kultura nie posiada monopolu na wiedzę albo absurdalności". Dlatego także starajmy się na uczyć właśnie pozytywnych zachowań żywieniowych i przekazywać tę wiedzę kolejnym pokoleniom. Radość i energia dzieci staną się wtedy idealną nagrodą za stałą troskę o ich zdrowie. Autorzy Dr inżynier Anna Stolarczyk Specjalista w zakresie żywienia. Kierownik Poradni Dietetycznej w Instytucie „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka". Ekspert współpracujący z Akademią Gerber. Dr nauk medycznych Piotr Socha Pediatra w Klinice Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Instytucie „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka". Ekspert współpracujący z Akademią Gerber