Definicja Menopauza to naturalne przemiany

Co to jest Menopauza to naturalne przemiany: Kobiety w wieku pomenopauzalnym stanowią aktualnie ok. 30% ogólnej populacji zamieszkującej Ziemię. Polki w 1955 roku osiągały przeciętny wiek 67,8 lat, w 1995 roku długość ich życia wzrosła średnio do 76,4 lat. Oczekuje się, iż w XXI stuleciu przeciętny wiek życia kobiet wydłuży się do 80 lat. Znaczy to, iż ok. jedną trzecią (30 lat) swojego życia kobiety spędzają w stanie niedoborów hormonów. Menopauza, a więc ostatnie cykliczne krwawienie miesięczne kobiety, przypada w Polsce na około 49. rok życia. Przekwitanie – klimakterium, to naturalny faza w życiu każdej kobiety obejmujący kilka lat przed i po menopauzie. Nie musi on być, jak się regularnie sądzi, okresem cierpień i wyrzeczeń. Rozwój medycyny uczynił to, iż kobiety nadal mogą pozostać w pełni sił witalnych, mimo iż dawno zakończyły 20 lat… W momencie menopauzy około 60 proc. kobiet odczuwa bardzo niemiłe choroby: częste uderzenia gorąca w dzień i w nocy którym towarzyszą napady potów. Fizjologiczny spadek poziomu estrogenów ma wpływ na wystąpienie miażdżycy, osteoporozy, nadciśnienia tętniczego krwi, zaburzeń gospodarki lipidowej. Pojawiają się choroby kardiologiczne (nasilenie dolegliwości wieńcowej, bóle w klatce piersiowej), zmiany zanikowe błon śluzowych – suchość pochwy, nietrzymanie moczu, bezsenność, osłabienie pamięci, depresje. Stopniowy niedobór estrogenów skutkuje także zanik i pomniejszenie elastyczności tkanki łącznej, czego konsekwencjami są również problemy jak częstomocz, parcia naglące, nietrzymanie moczu. U starszych kobiet może również dojść do obniżenia narządu rodnego albo nawet do wypadnięcia macicy. Nierzadko pojawia się świąd i pieczenie w obrębie pochwy, śluzówka staje się podatna na uszkodzenia, co sprzyja wtórnym zakażeniom bakteryjnym, doprowadzając do stanów zapalnych i upławów. Przewarzająca część kobiet po menopauzie powinna - utrzymując poprawną masę ciała prowadzić - pełne i aktywne życie, stosować niskotłuszczową, niskosodową dietę bogatą w błonnik, uprawiać ćwiczenia fizyczne zmniejszając spożycie kofeiny i alkoholu. Negatywny brak estrogenów może uzupełnić odpowiednio dopasowana hormonalna leczenie zastępcza – HTZ. aktualnie stosuje się bezpieczne niskodawkowe leki hormonalne nowej generacji, a zawarte w nich hormony są analogiczne do tych fizjologicznie wydzielanych poprzez jajniki (17 beta-estradiol). Leki przepisywane są poprzez lekarza i dopasowywane pod względem składu i postaci do każdej pacjentki. Jest to leczenie „szyta na miarę”. Wymaga więc w pierwszej kolejności szczegółowej i szczerej rozmowy kobiety z lekarzem.. Wg najnowszych rekomendacji Światowych Towarzystw Ginekologicznych i Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego hormonalną terapię zastępczą powinno się zaczynać jak najwcześniej, od jak najniższej skutecznej dawki hormonów i kontynuować tak długo, jak to jest niezbędne, by uwolnić kobietę od niemiłych objawów, najczęściej około 5 lat. Z zalet hormonalnej terapii zastępczej nie mogą skorzystać kobiety, u których występuje rak sutka, trzonu macicy, ciężka niewydolność wątroby, zakrzepowe zapalenie żył. Hormonalna leczenie zastępcza efektywnie pomaga pokonać: uczucie nagłego gorąca – zlewne poty suchość pochwy – zmiany zanikowe błon śluzowych złamania kości towarzyszące osteoporozie niepokój niepoprawne krwawienia z dróg rodnych nadmierne owłosienie na twarzy Alternatywą dla ogólnoustrojowej HTZ jest leczenie miejscowa. Preparaty służące miejscowo zawierają niskie dawki hormonów, dlatego terapię tę można stosować nieprzerwanie poprzez sporo lat (oczywiście pod kontrolą lekarza). Terapie miejscowe zapobiegają atrofii pochwy umożliwiając satysfakcjonujące życie intymne