Definicja Metamfetamina

Co to jest Metamfetamina: To jest narkotyk silnie uzależniający, który aktywizuje pewne określone układy w mózgu. Metamfetamina występuje w różnych formach, może być palona, wciągana nosem, połykana czy wstrzykiwana. Narkotyk wymienia nastrój na kilka sposobów w zależności od metody w jaki został przyjęty. Natychmiast po wypaleniu, lub wstrzyknięciu dożylnym, dana osoba doświadcza intensywnego pobudzenia, odmiennie "flush", które trwa tylko chwilę, lecz jest nadzwyczajnie przyjemne. Wciąganie nosem, czy połykanie prowadzą do euforii- "high", lecz nie to jest tak intensywne pobudzenie. Po wciąganiu nosem, na działanie narkotyku czeka się 3- 5 min., po przyjęciu jego doustnym 15- 20. Podobnie, jak w razie innych stymulantów, metamfetamina prowadzi do powstawania "głodu narkotykowego" i zespołu odstawiennego. Tolerancja na metamfetaminę wytwarza się w przeciągu kilku min.- co oznacza, iż przyjemne efekty działania narkotyku mijają jeszcze zanim jego stężenie znacznie spadnie we krwi- dlatego osoby uzależnione chcąc utrzymać się na "highu" przyjmują go w coraz większych ilościach. Metamfetamina jest wytwarzana w nielegalnych laboratoriach i stwarza wysokie ryzyko nadużywania i uzależnienia. Uliczna metamfetamina nazywana jest różnie- 'speed', 'met', czy 'chalk'. Chlorek metamfetaminy to są przeźroczyste, pękate kryształki przypominające lód, które mogą być wdychane albo palone; są nazywane 'ice', 'crystal' czy 'glass'. W latach 80-tych, "ice", a więc metamfetamina do palenia pojawiła się na ulicach. "Ice" to jest spory, zazwyczaj przezroczysty kryształ o wysokiej czystości, który jest palony w szklanych fajeczkach, podobnie jak "crack" kokainowy. Dym jest bezzapachowy, pozostałe resztki mogą być jeszcze raz palone. Efekty jego działania utrzymują się poprzez 12 godz. lub dłużej. Ryzyko zdrowotne Metamfetamina uwalnia spore ilości neurotransmitera- dopaminy, który pobudza komórki nerwowe, poprawia nastrój i powiększa ruchliwość, odgrywa decydująca rolę w regulacji uczucia przyjemności. Okazuje się, iż metamfetamina ma także działanie toksyczne na komórki nerwowe, uszkadzając te, które zawierają dopaminę i serotoninę, która także jest przekaźnikiem neuronalnym. Po jakimś czasie, narkotyk ten obniża poziom dopaminy, co może doprowadzić do wystąpienia dolegliwości Parkinsona, a więc ciężkiego schorzenia układu ruchowego. Do uzależnienia dochodzi bardzo błyskawicznie, co zmusza do coraz częstszego brania coraz większych dawek. Badania naukowe na zwierzętach prowadzone od ok. 20 lat, wykazują, iż wysokie dawki metamfetaminy niszczą zakończenia komórek neuronalnych. Neurony, które zawierają dopamninę i serotoninę nie giną po zażyciu narkotyku, lecz ich zakończenia zostają jakby odcięte, nie mniej jednak ich regeneracja wydaje się być zaburzona. Zażycie nawet niewielkich ilości metamfetaminy skutkuje różne reakcje Centralnego Układu Nerwowego (CUN), w tym: brak chęci spania, pobudzenie, pomniejszony apetyt, powiększone oddychanie, podwyższona temperatura ciała, euforia. lecz może to prowadzić także do takich reakcji, jak: irytacja, bezsenność, zagubienie, drżenia, napady drgawek, niepokój, paranoja czy agresja. Znaczące podwyższenie ciepłoty ciała i drgawki mogą zakończyć się nawet śmiercią. Metamfetamina powiększa częstość bicia serca, podnosi ciśnienie tętnicze i może doprowadzić do nieodwracalnych zmian w naczyniach mózgowych, a wskutek tego- do udaru. Inne efekty zażywanie metamfetaminy to: zaburzenia w układzie oddechowym, nieregularna robota serca i skrajna anoreksja. Może to niewątpliwie doprowadzić do niewydolności sercowo-naczyniowej i śmierci. Krótkotrwałe konsekwencje zażywania metamfetaminy Jako potężny stymulant, metamfetamina, nawet w małych ilościach, może podnieść umiejętność czuwania, fizyczną aktywność i zmniejszyć apetyt. Jako następstwo wypalenia albo iniekcji metamfetaminy pojawia się krótkie, lecz wyjątkowo intensywne pobudzenie. to jest rezultat wyrzutu dużej ilości przekaźnika neuronalnego, jakim jest dopamina, w rejonach mózgu, które są odpowiedzialne za uczucie przyjemności. Przypuszcza się, iż wielki wyrzut dopaminy wskutek działania metamfetaminy jest odpowiedzialny za szkodliwy wpływ tej substancji na zakończenia nerwowe w mózgu. Wysokie jej dawki mogą niebezpiecznie podnieść temperaturę ciała, czasem z wynikiem śmiertelnym, a również doprowadzić do napadów drgawkowych. Długookresowe konsekwencje zażywania metamfetaminy Zażywanie metamfetaminy wywołuje długookresowe konsekwencje organiczne, włączając w to uzależnienie. to jest przewlekła, nawracająca dolegliwość charakteryzująca się przymusem szukania i brania narkotyku, czemu towarzyszą zmiany funkcjonalne i molekularne w mózgu. Naukowcy donoszą, iż nawet do 50% komórek wytwarzających dopaminę może ulec uszkodzeniu wskutek długotrwałego zażywania tego narkotyku, choćby tylko w niewielkich dawkach. Osoby nadużywające metamfetaminę nie tylko są uzależnione, lecz także mogą agresywnie się zachowywać, wykazywać niepokój, zagubienie, czy cierpieć na bezsenność. Mogą się u nich także pojawić zmiany psychotyczne, włączając w to paranoję, halucynacje słuchowe, zaburzenia nastroju czy omamy. Paranoja może doprowadzić do pojawienia się myśli samobójczych albo morderczych. Przy przewlekłym nadużywaniu metamfetaminy może się rozwinąć tolerancja na narkotyk. W celu osiągnięcia zadowalającego efektu, osoba musi lub brać coraz większe dawki w coraz mniejszych odstępach czasu, lub zmienić sposób przyjmowania tej substancji. W niektórych sytuacjach, narkomani przestają jeść i spać wpadając w rodzaj przymusu brania, określanego mianem "run". W tych sytuacjach wstrzykują sobie nawet gram narkotyku co 2- 3 godziny poprzez kilka dni dopóki nie wyczerpie się narkotyk, lub ich zachowanie będzie zbyt chaotyczne, tak aby to kontynuować. Chociaż nie ma jakichkolwiek fizycznych objawów zespołu odstawienia przy zaprzestaniu brania metamfetaminy, występuje jednak kilka znacznych wynikających z tego zaburzeń. Zalicza się do nich- depresję, niepokój, chroniczne zmęczenie, paranoję, agresywne zachowania, i wielki głód narkotyku