Definicja Ocena Populacji Mężczyzn z Zaburzeniami Erekcji

Co to jest Ocena Populacji Mężczyzn z Zaburzeniami Erekcji: Polskie Towarzystwo Medycyny Seksualnej (PTMS) skończyło trzyletnie badanie zatytułowane „Ocena Populacji Mężczyzn z Zaburzeniami Erekcji”, prowadzone we współpracy z spółką Pfizer. Wyniki badania, podsumowane poprzez TNS OBOP, po raz pierwszy przedstawiają precyzyjny profil polskiego pacjenta z zaburzeniami erekcji.Badanie „Ocena Populacji Mężczyzn z Zaburzeniami Erekcji” prowadzone było poprzez PTMS w latach 2005-2007. W ramach badania zebrano łącznie 8 880 obserwacji lekarzy zajmujących się zawodowo seksuologią albo urologią, w tym leczeniem zaburzeń wzwodu.kluczowe wnioski z badaniaZaburzenia erekcji to dla polskiego pacjenta ciągle temat tabu, nawet w gabinecie lekarza specjalisty. Wyniki badania wskazują, iż raptem dwie piąte pacjentów porusza w rozmowie z lekarzem seksuologiem albo urologiem problematykę zaburzeń erekcji. Tylko co trzeci Polak prosi lekarza o pomoc. W najwyższym stopniu skłonni do rozmowy z lekarzem są pacjenci młodzi, do 30. roku życia, którzy na zaburzenia wzwodu cierpią w miarę krótko - nie dłużej niż rok. Niechęć do rozmowy z lekarzem na temat problemów z erekcją wzrasta z wiekiem. Pacjenci ponad 60 roku życia podejmują ten temat wyjątkowo rzadko.Wiedzę na temat seksualności polski pacjent czerpie z wielu źródeł: od lekarza specjalisty, z mediów, ulotek informacyjnych, od znajomych i przyjaciół, u lekarza rodzinnego i, w ostatnich latach, z Internetu.Wyniki badania jednoznacznie wskazują, iż mitem jest twierdzenie, iż zaburzenia erekcji to dolegliwość mężczyzn starszych ( ponad 60. roku życia). Powyżej 13% wszystkich przypadków zaburzeń wzwodu dotyczy mężczyzn do 40. roku życia. Następne 25% pacjentów to mężczyźni w wieku 41-50 lat. Najwięcej mężczyzn z zaburzeniami erekcji (średnio 37%) mieści się w przedziale wiekowym 51-60 lat. „Przyzwyczailiśmy się myśleć o zaburzeniach wzwodu jako ‘przypadłości starszych panów’. Nic bardziej mylnego. Wiek pacjentów z zaburzeniami erekcji obniża się i będzie się obniżał na skutek fatalnej diety, braku ruchu i chorób cywilizacyjnych takich, jak nadciśnienie tętnicze bądź cukrzyca,” komentuje dr Andrzej Depko, wiceprezes PTMS.Badanie wykazało również, iż zaburzenia erekcji nie są sprawą jednorazowej bądź okazjonalnej niemożności podjęcia aktywności seksualnej. U średnio 23% pacjentów zaburzenia erekcji trwają krócej niż rok, u 34% pacjentów: 1-2 lata, u 26%: 3-4 lata, a u średnio 16% - ( ponad 4 lat.Najczęstszymi współistniejącymi z zaburzeniami wzwodu jednostkami chorobowymi są – u pacjentów starszych: dolegliwości gruczołu krokowego, nadciśnienie tętniczechoroba wieńcowa, a u pacjentów młodszych:depresjachoroby neurologiczne.Na ryzyko zaburzeń erekcji w razie pacjentów młodszych składać się może również zażywanie sterydów anabolicznych (służących bez wskazań medycznych, dla powiększenia przyrostu masy mięśniowej). Sterydy zażywa kilka proc. mężczyzn cierpiących na zaburzenia erekcji. Wśród pacjentów poniżej 30. roku życia preparaty te zażywa co piąty mężczyzna. Aż 40% pacjentów z zaburzeniami erekcji w Polsce to nałogowi palacze tytoniu.Polski pacjent ze zdiagnozowanymi zaburzeniami wzwodu jest częściej leczony farmakologicznie niż niefarmakologicznie (na przykład przez zalecenia w dziedzinie diety czy wysiłku fizycznego). Leczenie farmakologiczne jest przepisywane średnio 21% chorych, niefarmakologiczne – 7%. Aż 27% pacjentów, chcąc poprawić funkcję erekcyjną, kupuje środki dostępne bez recepty: zioła, witaminy i suplementy diety. „Polak, nie dość, iż krępuje się rozmawiać z lekarzem, lubi leczyć się sam. A leczyć powinien doktor, szczególnie, iż większości pacjentów można pomóc. Służące aktualnie leki są skuteczne, dobrze także znamy ich profil bezpieczeństwa. Dla przykładu Viagra była do dziś obiektem powyżej 130 badań klinicznych, a preparat zastosowało powyżej 23 miliony mężczyzn na całym świecie. – mówi prof. Zbigniew Lew Starowicz, prezes PTMS – Lekarze seksuolodzy i urolodzy wiedzą jak rozmawiać z pacjentem o potencjalnych zaburzeniach erekcji, lekarze pierwszego kontaktu – nie. Zamierzamy, jako PTMS, przeprowadzić cykl warsztatów dla tej ekipy lekarzy, w trakcie których poradzimy, jak rozmawiać z pacjentem z poszanowaniem jego i lekarza komfortu rozmowy,” dodaje prof. Starowicz.Niepokojący jest fakt, iż część pacjentów, którym przepisano farmakoterapię (leki wydawane z regulaminu lekarza) zaopatruje się w leki nie w aptece, lecz z nielegalnych źródeł. Blisko 20% pacjentów przyznało, iż zdarzało im się kupować lek na bazarze, w seks-shopie, za pośrednictwem Internetu bądź ogłoszenia. W czasie gdy, wykorzystywanie nielegalnych leków, najczęściej podróbek czy imitacji, może nie przynieść oczekiwanych efektów terapeutycznych albo prowadzić do straty zdrowia. Podróbki leków mogą nie zawierać substancji czynnej (powodującej określony sukces terapeutyczny) albo zawierać niewystarczającą jej liczba. Składnikami podróbek mogą być toksyczne substancje chemiczne. Nawet leki oryginalne nielegalnie sprowadzone do Polski z innych państw mogą szkodzić, bo mogą być przeterminowane albo przechowywane w niewłaściwych warunkach. Wniosek dla pacjenta jest jeden – w leki należy zaopatrywać się wyłącznie w aptece.Od leczenia pacjent oczekuje w pierwszej kolejności umożliwienia podjęcia normalnego życia seksualnego. Dla polskiego pacjenta z zaburzeniami wzwodu największy wpływ na satysfakcję ze relacji seksualnego ma twardość erekcji. Aż 77% pacjentów uważa ten wyznacznik za istotny. Aczkolwiek badanie wykazało słaby związek pomiędzy znaczeniem twardości erekcji a wiekiem pacjenta, zaobserwowano trend, iż wyznacznik ten jest ważniejszy w razie pacjentów młodszych.Zaburzenia erekcji (z angielskiego: Erection Dysfunction - ED) to utrzymująca się niezdolność do osiągnięcia albo utrzymania wzwodu, który umożliwia prowadzenie satysfakcjonującej aktywności seksualnej. W Polsce na zaburzenia erekcji cierpi, wg szacunków specjalistów, około 1,5 mln mężczyzn. Niewielki odsetek decyduje się rozpocząć leczenie