Definicja Standardy szczepień w Unii Europejskiej

Co to jest Standardy szczepień w Unii Europejskiej: Profilaktyka chorób zakaźnych to jeden z ważniejszych celów nowoczesnej medycyny. Dzięki szczepieniom powiodło się zmniejszyć zapadalność na groźne i powszechne niegdyś dolegliwości. W wielu państwach UE właśnie dzięki programom szczepień zredukowano zachorowania na świnkę, różyczkę, ospę wietrzną, a więc dolegliwości o których mówi się u nas, iż "należy je przechorować". Dane zbierane poprzez Państwowy Zakład Higieny wykazują powszechne w Polsce zachorowania na dolegliwości, przeciwko którym szczepienia nie są obligatoryjne. Olbrzymi efekt Polski, jakim było pomniejszenie pośrodku 8 lat zapadalności na wirusowe zapalenie wątroby typu B o 82% pokazuje jak ważne są intensywne programy szczepień ochronnych prowadzone poprzez Ministerstwo Zdrowia.Dziś wielu naukowców opracowuje coraz doskonalsze i bardziej skuteczne szczepionki, które trwale chronią dzieci i dorosłych przed chorobami zakaźnymi. Szereg instytucji, na przykład Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) dąży do eliminacji i eradykacji chorób, którym można zapobiegać przez szczepienia. W czerwcu 2002 ogłoszono eradykację poliomyelitis jest to dolegliwości Heinego-Medina na kontynencie europejskim, co jest sporym sukcesem efektywnie prowadzonej profilaktyki poprzez szczepienia. Międzynarodowe autorytety medyczne ( na przykład CESP - Europejska Konfederacja Ekspertów Pediatrii) opracowują wytyczne na podstawie których powstają narodowe programy szczepień. W państwach UE zaobserwować można pewne ogólne trendy prowadzenia działań profilaktycznych, jednak ostateczny kształt Programów Szczepień Ochronnych zależy od Ministerstw Zdrowia albo odpowiedzialnych za profilaktykę departamentów poszczególnych państw. Dlatego Narodowe Programy Szczepień Ochronnych różnią się pomiędzy sobą, co powiązane jest w dużej mierze sytuacją epidemiologiczną poszczególnych państw, sytuacją ekonomiczną i socjalną, dostępnością szczepionek. Niebagatelny wpływ na kształt PSO mają możliwości finansowe państw członkowskich. Wyróżniamy gdyż dwa rodzaje szczepień - obligatoryjne, za które płaci budżet państwa i rekomendowane, za które płacą sami pacjenci. Wydatki poniesione na działania profilaktyczne zawsze są niższe niż wydatki leczenia chorób zakaźnych i ich powikłań, wydatki hospitalizacji, wydatki powiązane z przebywaniem na zwolnieniach lekarskich i te których nie sposób oszacować, takie jak ból, cierpienie. Dlatego państwa UE racjonalizują opłaty na profilaktykę, prowadzą taką politykę szczepień, dzięki której obniża się zachorowalność na dolegliwości zakaźne przy jednoczesnym zmniejszeniu wydatków szczepień masowych poprzez zakup tak zwany szczepionek skojarzonych, a więc takich, które zawierają w sobie antygeny chroniące przed kilkoma chorobami, ( na przykład jedna szczepionka chroni naraz przed pięcioma a nawet sześcioma chorobami. W Polsce z powodów finansowych dąży się do obniżenia zachorowalności przy zminimalizowanych nakładach czerpanych z budżetu państwa. Ogólne zalecenia dotyczące szczepień w państwach UE dotyczą takich chorób jak: wirusowe zapalenie wątroby typu B, błonica, tężec, krztusiec, dolegliwości wywoływane poprzez bakterię Hib, polio, świnka, odra, różyczka i w zależności od sytuacji epidemiologicznej poszczególnych państw - gruźlica. W państwach UE rutynowo stosuje się szczepionki acelularne, chroniące przed błonicą, tężcem i krztuścem. To są nowoczesne szczepionki, które zawierają prócz składowych błonicy i tężca tylko niektóre antygeny krztuścowe (od 2 do 5), które w sposób celowany, nie obciążając zbytnio układu odpornościowego efektywnie chronią przed chorobą. W Polsce do chwili obecnej szczepi się niemowlęta szczepionką starej generacji, zawierającą pełną komórkę krztuśca (3000 antygenów!!!), a wprowadzenie do kalendarza szczepień na 2004 rok szczepienia szczepionką acelularną dla dzieci w 6.r.ż. jest ciągle dyskutowane. W państwach UE masowo szczepi się dzieci szczepionką skojarzoną przeciwko śwince, odrze i różyczce, u nas do 2003 roku szczepienie to było tylko rekomendowane, a obligatoryjne było przeciwko odrze. Nadzwyczajnie groźne powikłania dla życia daje zakażenie bakterią Haemophilus influenzae typu b (Hib), dlatego w państwach UE rutynowo szczepi się dzieci przeciwko chorobom wywoływanym poprzez bakterię Hib, w Polsce to jest ciągle odpłatne szczepienie rekomendowane. Wśród szczepień zalecanych w polskim programie szczepień ochronnych występuje także szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A (WZW A, "żółtaczka pokarmowa"). Szczepienie tj. obligatoryjne nie tylko w niektórych państwach UE (Włochy, Hiszpania), lecz także w stanach zjednoczonych ameryki i Izraelu. W Polsce wzrasta zagrożenie wybuchem epidemii WZW typu A. Stale wzrasta liczba dzieci, młodzieży i młodych dorosłych podatnych na wirus HAV, który wywołuje WZW typu A. Aż 93% polskich dzieci do 15. roku życia nie ma przeciwciał chroniących przed "żółtaczką pokarmową", co znaczy, iż prawie każde dziecko może na nią zachorować. Od 1990 do 1999 roku odsetek nieodpornych wśród osób do 30-tego roku życia wzrósł z 42% do powyżej 70%. Na świecie rocznie na WZW typu A zapada 1,2-1,4 mln. osób. WZW typu A coraz częściej przywozimy z zagranicznych wyjazdów i to nie tylko z egzotycznych państw takich, jak Tajlandia, Tunezja czy Kuwejt, lecz także z tak chętnie wybieranych poprzez nas miejsc letniego wypoczynku jak państwa basenu Morza Śródziemnego. Także w Polsce występują "ogniska zapalne" WZW A. Wirus wywołujący tak zwany "żółtaczkę pokarmową" łatwo rozprzestrzenia się w sporych skupiskach ludzi. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową poprzez spożycie zakażonego wirusem pożywienia czy wody. Niewątpliwie zjednoczenie Europy sprzyja podróżom, a co za tym idzie wzrasta ryzyko przenoszenia bakterii i wirusów. Wirus wywołujący WZW typu A odporny jest na standardowo służące sposoby sterylizacji w zakładach przetwórczych. Z tego powodu ważne jest, aby szczególnie osoby pracujące w przemyśle spożywczym były uodpornione przeciwko temu wirusowi, gdyż są potencjalnym źródłem zakażenia pokarmu, a przez niego dzieci i nieodpornych na ten wirus dorosłych, którzy spożyją zakażony wytwór. Po wejściu do UE otworzą się nowe rynki zbytu dla polskich wytwórców produktów spożywczych, przetwórców mleka, producentów mięsa. ważne jest aby nasze produkty były nie tylko konkurencyjne na zachodnich rynkach, lecz także bezpieczne i zdrowe. Z drugiej strony narażeni na zachorowanie są także pracownicy zakładów wodno-kanalizacyjnych, których także należałoby uodpornić przeciwko wirusowi HAV. Masowe szczepienia przeciwko WZW typu A propaguje międzynarodowa Porada Zapobiegania Wirusowemu Zapaleniu Wątroby (VHPB)