Co to jest Leczymy stwardnienie rozsiane, ale Czesi i Węgrzy robią to lepiej:
Polscy specjaliści skupieni wokół Doradczej Komisji Medycznej Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego postulują o poważną debatę o problemach chorych na SM. 27 maja po raz pierwszy obchodzimy Światowy Dzień SM.
W Polsce na SM choruje 50-60 tys. osób. To szacunkowe dane, gdyż nie prowadzi się rejestrów.
I w naszym państwie specjaliści włączyli się w kampanię informacyjną i opracowali wspólne stanowisko wskazując najważniejsze, wymagające pilnej interwencji obszary w opiece nad pacjentami ze stwardnieniem rozsianym. Mówią o ograniczonym dostępie do terapii lekowych i dyskryminujących kryteriach przyznawania prawa do tychże terapii i niewielkich możliwościach korzystania z dobrodziejstw rehabilitacji.
Dostęp do terapiiNie prowadzi się wiarygodnej, oficjalnej statystyki rejestrującej liczbę zachorowań na stwardnienie rozsiane. To dolegliwość młodych dorosłych. Podatne są na nią osoby między 20 a 40 rokiem życia. Skutkiem SM są upośledzenie czynności organizmu i zaburzenie czucia w różnych częściach ciała. Pojawiają się także problemy z koordynacją i siłą mięśni, wzrokiem, równowagą, czuciem i sprawnością intelektualną.
W Polsce na SM choruje 50 - 60 tys. osób. To szacunkowe dane. Nie prowadzi się wiarygodnej, oficjalnej statystyki. Dotychczas nie podjęto starań zdążających do powstania krajowego rejestru chorych na SM. Gdyby taki był, to byłoby możliwe zweryfikowanie skali występowania dolegliwości. To natomiast pozwoliłoby na sprecyzowanie potrzeb pacjentów borykających się z dostępem do terapii.
Narodowy Fundusz Zdrowia pokrywa co prawda wydatki leczenia immunomodulującego, spowalniającego postępy dolegliwości, w ramach dwóch programów lekowych: leczenia interferonem beta i leczenia octanem glatirameru, lecz niestety leczenie tj. obwarowane różnymi ograniczeniami.
– Pomimo następującego pośrodku ostatnich lat wzrostu liczby osób korzystających z refundowanej terapii immunomodulującej, liczba pacjentów otrzymujących to leczenie w Polsce w dalszym ciągu dramatycznie odbiega od standardów europejskich – przypomina prof. Krzysztof Selmaj, kierownik Katedry Neurologii Akademii Medycznej w Łodzi. – Dziś to raptem około 2000 osób, a więc pomiędzy 3 a 4 procent wszystkich chorych. W czasie gdy w innych państwach naszego regionu takich, jak Czechy, czy Węgry, z terapii immunomodulującej korzysta pomiędzy 10 a 20 procent chorych.
Jak podkreśla prof. Zbigniew Stelmasiak, kierownik Katedry i Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, stwardnienie rozsiane jest chorobą przewlekłą, trwającą do końca życia. Z nią się żyje. Lub z nią się umiera. dolegliwość postępuje i niewłaściwie leczona prowadzi do ograniczenia sprawności, a nawet inwalidztwa.Za starzy na leczenieObowiązujące aktualnie ograniczenie czasu trwania terapii immunomodulującej do maksymalnie trzech lat, w opinii prof. Krzysztofa Selmaja nie znajduje żadnego merytorycznego uzasadnienia.
Przy dobrej skuteczności i tolerancji leczenie modyfikujące naturalny przebieg dolegliwości powinno trwać tak długo, jak długo przynosi efekty u danego pacjenta. Ponadto – twierdzi prof. Selmaj – służące aktualnie kryteria kwalifikujące do leczenia immunomodulującego są zbyt surowe i wymagają weryfikacji.
Leczenie lekowa gdyż oparta jest na systemie punktowym. By zakwalifikować się na leczenie trzeba zebrać przynajmniej 21 punktów.
• Za wiek można otrzymać 6 pkt, jeżeli chory mieści się w przedziale 16-40 lat, 3 pkt ( między 40. a 60. rokiem życia) i 1 pkt, gdy przekroczył 60 rok życia.• Im krócej się choruje, tym mechanizm punktacji łaskawszy (0-3 lata – 6 pkt, 3-6 lat – 3 pkt, 6-10 lat – 2 pkt, ponad 10 lat – 1 pkt). 5 pkt można otrzymać za rzutową postać dolegliwości bez objawów ubytkowych.• Dochodzi do tego liczba rzutów dolegliwości pośrodku ostatniego roku i – jeżeli zaczyna się leczenie – punktowany jest stan neurologiczny w momencie pomiędzy rzutami.
– Obowiązujący mechanizm umożliwia leczenie pacjentów młodych, chorujących bardzo krótko. To jest o tyle nieuzasadnione, iż nie ma dowodów naukowych, iż pacjent po 50. roku życia nie odpowie na leczenie tak samo, jak pacjent po dwudziestce – mówi Krzysztof Selmaj.
Czekając na terapięW związku z ograniczonym dostępem do terapii immunomodulującej, pacjenci zakwalifikowani do terapii muszą oczekiwać w kolejkach. Czekają, a dolegliwość postępuje. I regularnie czyni nieodwracalne szkody w organizmie chorego. Dzieję się tak także dlatego, ponieważ są problemy z korzystaniem z dostosowanej do potrzeb pacjentów z SM rehabilitacji, gdzie nie chodzi tylko o to, aby utrzymać pacjenta w najlepszej kondycji.
– Równie istotne są zajęciach w ekipach wsparcia. Rzecz w tym, aby chorego na SM nauczyć, jak ma dbać o siebie, a ich rodziny, jak mają żyć, mając za bliskiego takiego chorego – wyjaśnia Andrzej Bogdanowicz, prezes Stowarzyszenia Chorych na Stwardnienie Rozsiane, Ich Opiekunów i Przyjaciół w Siemianowicach Śląskich, prowadzący ośrodek rehabilitacyjny dla chorych na SM „Wichrowe Wzgórza”. Takich ośrodków w państwie jest, niestety, mało.
– W Polsce w tej chwili są trzy z prawdziwego zdarzenia ośrodki rehabilitacyjne, zajmujące się chorymi na SM – twierdzi prof. Stelmasiak. – W każdym woj. powinien istnieć przynajmniej jeden taki ośrodek.
Chorzy i specjaliści od SM alarmują: w leczeniu chorych na stwardnienie rozsiane panuje chaos...
aby nastał porządek, w 2005 roku powstał program leczenia chorych na SM. Program jest. Leży w ministerialnych biurkach. Ekipa – siedemnaścioro – specjalistów medycznych wspierająca działania Polskiego Stowarzyszenia Stwardnienia Rozsianego zaproponowała przez wzgląd na tym Ministerstwu Zdrowia zorganizowanie „okrągłego stołu ds. SM”. Mieliby przy nim zasiąść przedstawiciele Narodowego Funduszu Zdrowia, Agencji Oceny Technologii Medycznych, sejmowej Komisji Zdrowia, Światowej Organizacji Zdrowia i konsultanci krajowi do spraw neurologii i neurologii dziecięcej.
Chodzi o to,
aby w tym gronie wyrysować swego rodzaju mapę dla rozwiązania, złagodzenia problemu, któremu na imię SM. Czy taki dokładny plan następnych i efektywnych działań, dla poprawy leczenia chorujących na sclerosis multiplex stworzenie? Miejmy nadzieję, iż kiedyś tak
W Polsce na SM choruje 50-60 tys. osób. To szacunkowe dane, gdyż nie prowadzi się rejestrów.
I w naszym państwie specjaliści włączyli się w kampanię informacyjną i opracowali wspólne stanowisko wskazując najważniejsze, wymagające pilnej interwencji obszary w opiece nad pacjentami ze stwardnieniem rozsianym. Mówią o ograniczonym dostępie do terapii lekowych i dyskryminujących kryteriach przyznawania prawa do tychże terapii i niewielkich możliwościach korzystania z dobrodziejstw rehabilitacji.
Dostęp do terapiiNie prowadzi się wiarygodnej, oficjalnej statystyki rejestrującej liczbę zachorowań na stwardnienie rozsiane. To dolegliwość młodych dorosłych. Podatne są na nią osoby między 20 a 40 rokiem życia. Skutkiem SM są upośledzenie czynności organizmu i zaburzenie czucia w różnych częściach ciała. Pojawiają się także problemy z koordynacją i siłą mięśni, wzrokiem, równowagą, czuciem i sprawnością intelektualną.
W Polsce na SM choruje 50 - 60 tys. osób. To szacunkowe dane. Nie prowadzi się wiarygodnej, oficjalnej statystyki. Dotychczas nie podjęto starań zdążających do powstania krajowego rejestru chorych na SM. Gdyby taki był, to byłoby możliwe zweryfikowanie skali występowania dolegliwości. To natomiast pozwoliłoby na sprecyzowanie potrzeb pacjentów borykających się z dostępem do terapii.
Narodowy Fundusz Zdrowia pokrywa co prawda wydatki leczenia immunomodulującego, spowalniającego postępy dolegliwości, w ramach dwóch programów lekowych: leczenia interferonem beta i leczenia octanem glatirameru, lecz niestety leczenie tj. obwarowane różnymi ograniczeniami.
– Pomimo następującego pośrodku ostatnich lat wzrostu liczby osób korzystających z refundowanej terapii immunomodulującej, liczba pacjentów otrzymujących to leczenie w Polsce w dalszym ciągu dramatycznie odbiega od standardów europejskich – przypomina prof. Krzysztof Selmaj, kierownik Katedry Neurologii Akademii Medycznej w Łodzi. – Dziś to raptem około 2000 osób, a więc pomiędzy 3 a 4 procent wszystkich chorych. W czasie gdy w innych państwach naszego regionu takich, jak Czechy, czy Węgry, z terapii immunomodulującej korzysta pomiędzy 10 a 20 procent chorych.
Jak podkreśla prof. Zbigniew Stelmasiak, kierownik Katedry i Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, stwardnienie rozsiane jest chorobą przewlekłą, trwającą do końca życia. Z nią się żyje. Lub z nią się umiera. dolegliwość postępuje i niewłaściwie leczona prowadzi do ograniczenia sprawności, a nawet inwalidztwa.Za starzy na leczenieObowiązujące aktualnie ograniczenie czasu trwania terapii immunomodulującej do maksymalnie trzech lat, w opinii prof. Krzysztofa Selmaja nie znajduje żadnego merytorycznego uzasadnienia.
Przy dobrej skuteczności i tolerancji leczenie modyfikujące naturalny przebieg dolegliwości powinno trwać tak długo, jak długo przynosi efekty u danego pacjenta. Ponadto – twierdzi prof. Selmaj – służące aktualnie kryteria kwalifikujące do leczenia immunomodulującego są zbyt surowe i wymagają weryfikacji.
Leczenie lekowa gdyż oparta jest na systemie punktowym. By zakwalifikować się na leczenie trzeba zebrać przynajmniej 21 punktów.
• Za wiek można otrzymać 6 pkt, jeżeli chory mieści się w przedziale 16-40 lat, 3 pkt ( między 40. a 60. rokiem życia) i 1 pkt, gdy przekroczył 60 rok życia.• Im krócej się choruje, tym mechanizm punktacji łaskawszy (0-3 lata – 6 pkt, 3-6 lat – 3 pkt, 6-10 lat – 2 pkt, ponad 10 lat – 1 pkt). 5 pkt można otrzymać za rzutową postać dolegliwości bez objawów ubytkowych.• Dochodzi do tego liczba rzutów dolegliwości pośrodku ostatniego roku i – jeżeli zaczyna się leczenie – punktowany jest stan neurologiczny w momencie pomiędzy rzutami.
– Obowiązujący mechanizm umożliwia leczenie pacjentów młodych, chorujących bardzo krótko. To jest o tyle nieuzasadnione, iż nie ma dowodów naukowych, iż pacjent po 50. roku życia nie odpowie na leczenie tak samo, jak pacjent po dwudziestce – mówi Krzysztof Selmaj.
Czekając na terapięW związku z ograniczonym dostępem do terapii immunomodulującej, pacjenci zakwalifikowani do terapii muszą oczekiwać w kolejkach. Czekają, a dolegliwość postępuje. I regularnie czyni nieodwracalne szkody w organizmie chorego. Dzieję się tak także dlatego, ponieważ są problemy z korzystaniem z dostosowanej do potrzeb pacjentów z SM rehabilitacji, gdzie nie chodzi tylko o to, aby utrzymać pacjenta w najlepszej kondycji.
– Równie istotne są zajęciach w ekipach wsparcia. Rzecz w tym, aby chorego na SM nauczyć, jak ma dbać o siebie, a ich rodziny, jak mają żyć, mając za bliskiego takiego chorego – wyjaśnia Andrzej Bogdanowicz, prezes Stowarzyszenia Chorych na Stwardnienie Rozsiane, Ich Opiekunów i Przyjaciół w Siemianowicach Śląskich, prowadzący ośrodek rehabilitacyjny dla chorych na SM „Wichrowe Wzgórza”. Takich ośrodków w państwie jest, niestety, mało.
– W Polsce w tej chwili są trzy z prawdziwego zdarzenia ośrodki rehabilitacyjne, zajmujące się chorymi na SM – twierdzi prof. Stelmasiak. – W każdym woj. powinien istnieć przynajmniej jeden taki ośrodek.
Chorzy i specjaliści od SM alarmują: w leczeniu chorych na stwardnienie rozsiane panuje chaos...
aby nastał porządek, w 2005 roku powstał program leczenia chorych na SM. Program jest. Leży w ministerialnych biurkach. Ekipa – siedemnaścioro – specjalistów medycznych wspierająca działania Polskiego Stowarzyszenia Stwardnienia Rozsianego zaproponowała przez wzgląd na tym Ministerstwu Zdrowia zorganizowanie „okrągłego stołu ds. SM”. Mieliby przy nim zasiąść przedstawiciele Narodowego Funduszu Zdrowia, Agencji Oceny Technologii Medycznych, sejmowej Komisji Zdrowia, Światowej Organizacji Zdrowia i konsultanci krajowi do spraw neurologii i neurologii dziecięcej.
Chodzi o to,
aby w tym gronie wyrysować swego rodzaju mapę dla rozwiązania, złagodzenia problemu, któremu na imię SM. Czy taki dokładny plan następnych i efektywnych działań, dla poprawy leczenia chorujących na sclerosis multiplex stworzenie? Miejmy nadzieję, iż kiedyś tak
- Objawy Leczenie Urazów Wielonarządowych: Powstały Centra Kumulacji Strat?:
- Przyczyny działalności centrów urazowych nie gwarantuje, by mogły sobie poradzić - przestrzegają eksperci. 12 sierpnia br. resort zdrowia poinformował, że każde z 14 planowanych centrów gotowe jest do leczymy stwardnienie rozsiane, ale czesi i węgrzy robią to lepiej co znaczy.
- Objawy Lipofilne Statyny Zmniejszają Ryzyko Nawrotu Raka Piersi:
- Przyczyny dowodów wskazuje, iż statyny służące w leczeniu hipercholesterolemii w celu prewencji chorób układu sercowo-naczyniowego takich, jak dolegliwość niedokrwienna serca czy udary, mogą modyfikować postęp leczymy stwardnienie rozsiane, ale czesi i węgrzy robią to lepiej krzyżówka.
- Objawy Laboratorium Diagnostyczne Zamiast Basenu, Czyli Łowiska Dla Wielkich Sieci:
- Przyczyny wszystkie szpitale muszą mieć laboratoria przy oddziałach intensywnej terapii. By spełnić ten obowiązek, jedna z lecznic ogłosiła, iż będzie zlecała badania diagnostyczne temu, kto zaadaptuje na leczymy stwardnienie rozsiane, ale czesi i węgrzy robią to lepiej co to jest.
- Objawy Łuszczyca U Dzieci I Młodzieży:
- Przyczyny iż łuszczyca dotyka tylko osoby dorosłe. Raczej z tego powodu, iż jej diagnostyka, szczególnie w razie niemowląt, jest wyjątkowo trudna, regularnie także rodzice nie szukają przyczyn zmian skórnych leczymy stwardnienie rozsiane, ale czesi i węgrzy robią to lepiej słownik.
- Objawy Leflunomid Na Ryczałt W RZS - Jak Interpretować Rozporządzenie?:
- Przyczyny reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) w Polsce mogą być skuteczniej leczeni tradycyjnymi lekami modyfikującymi przebieg dolegliwości. Wedle rozporządzeniem MZ z dnia 22 grudnia 2010 r. „w kwestii leczymy stwardnienie rozsiane, ale czesi i węgrzy robią to lepiej czym jest.
Czym jest Leczymy stwardnienie rozsiane znaczenie w Słownik medycyny L .
