Co to jest Wysokie dawki tlenu w leczeniu zaostrzeń astmy mogą być niebezpieczne:
Zaostrzenia przewlekłych chorób układu oddechowego - takich, jak astma oskrzelowa czy przewlekła obturacyjna dolegliwość płuc (POChP) - regularnie wymagają leczenia tlenem.
Podawanie tlenu w wysokich dawkach chorym z zaostrzeniem POChP może prowadzić do retencji dwutlenku węgla i pogorszenia stosunku wentylacja-perfuzja na skutek skurczu naczyń krwionośnych płuc spowodowanego hipoksją. Nieliczne badania sugerują, iż podobny mechanizm może mieć miejsce w razie leczenia zaostrzeń astmy oskrzelowej, ale hipotezy tej nie potwierdzono w żadnym sporym randomizowanym badaniu. Dlatego celem naukowców z Medical Research Institute, Nowa Zelandia, była ocena wpływu terapii tlenem w wysokich dawkach na ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla u chorych z zaostrzeniem astmy oskrzelowej. Do badania zakwalifikowano powyżej 100 chorych na astmę w momencie ciężkiego zaostrzenia, których podzielono na dwie ekipy. Pierwszej z nich (50 osób) podawano tlen o wysokim przepływie 8l/min poprzez maskę. Pacjenci z drugiej ekipy (53 osoby) otrzymywali tlen, gdy poziom saturacji obniżył się poniżej 92%. Wówczas tlen podawano w 5-minutowych odstępach do momentu, gdy saturacja osiągnęła wartość pomiędzy 93 a 95%. Tlen o przepływie do 4l/minutę podawano przez kaniulę, z kolei przy przepływie o prędkości 8l/min stosowano maskę tlenową.Ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla mierzono przed podaniem tlenu, a następnie po 20, 40 i 60 minutach terapii. Z badania wykluczono pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i chorych z przewlekłą niewydolnością oddechową. Odsetek pacjentów, u których zaobserwowano przyrost ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla ponad 4mm Hg był istotnie wyższy w ekipie chorych przyjmujących tlen o ciągłym wysokim przepływie w porównaniu z ekipą, której tlen podawano w sposób przerywany (44% vs 19%, RR 2.3, p<0.006). Rezultat ten sugeruje, iż intensywna tlenoterapia u chorych z zaostrzeniem astmy oskrzelowej może prowadzić do istotnego wzrostu ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla, w trakcie gdy tlenoterapia przerywana zastosowana w badaniu nie wiąże się z takim ryzykiem. U pewnej części pacjentów może ona spowodować hiperkapnię, co w rezultacie może doprowadzić do rozwoju niewydolności oddechowej, która jest markerem „astmy prawie-śmiertelnej” (near fatal astma – NFA), a więc najcięższej formy zaostrzenia tej dolegliwości. Zdaniem autorów powiększone ryzyko rozwoju hiperkapnii, wynikające z leczenia wysokimi dawkami tlenu nie ogranicza się jedynie do astmy i przewlekłej obturacyjnej dolegliwości płuc, lecz także do innych chorób oddechowych charakteryzujących się niepoprawną zamianą gazową. Autorzy zalecają wykorzystywanie tlenoterapii tylko u tych pacjentów, u których stwierdzono hipoksemię. Tlen należy podawać w ilości, która powiększa ciśnienie parcjalne tlenu, lecz równocześnie nie skutkuje wzrostu ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla. Oprac.: dr n med. Maciej ChałubińskiThorax. 2011 Nov;66(11):937-41. Epub 2011 May 19.Randomised controlled trial of high concentration versus titrated oxygen therapy in severe exacerbations of asthma.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21597111
Podawanie tlenu w wysokich dawkach chorym z zaostrzeniem POChP może prowadzić do retencji dwutlenku węgla i pogorszenia stosunku wentylacja-perfuzja na skutek skurczu naczyń krwionośnych płuc spowodowanego hipoksją. Nieliczne badania sugerują, iż podobny mechanizm może mieć miejsce w razie leczenia zaostrzeń astmy oskrzelowej, ale hipotezy tej nie potwierdzono w żadnym sporym randomizowanym badaniu. Dlatego celem naukowców z Medical Research Institute, Nowa Zelandia, była ocena wpływu terapii tlenem w wysokich dawkach na ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla u chorych z zaostrzeniem astmy oskrzelowej. Do badania zakwalifikowano powyżej 100 chorych na astmę w momencie ciężkiego zaostrzenia, których podzielono na dwie ekipy. Pierwszej z nich (50 osób) podawano tlen o wysokim przepływie 8l/min poprzez maskę. Pacjenci z drugiej ekipy (53 osoby) otrzymywali tlen, gdy poziom saturacji obniżył się poniżej 92%. Wówczas tlen podawano w 5-minutowych odstępach do momentu, gdy saturacja osiągnęła wartość pomiędzy 93 a 95%. Tlen o przepływie do 4l/minutę podawano przez kaniulę, z kolei przy przepływie o prędkości 8l/min stosowano maskę tlenową.Ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla mierzono przed podaniem tlenu, a następnie po 20, 40 i 60 minutach terapii. Z badania wykluczono pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i chorych z przewlekłą niewydolnością oddechową. Odsetek pacjentów, u których zaobserwowano przyrost ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla ponad 4mm Hg był istotnie wyższy w ekipie chorych przyjmujących tlen o ciągłym wysokim przepływie w porównaniu z ekipą, której tlen podawano w sposób przerywany (44% vs 19%, RR 2.3, p<0.006). Rezultat ten sugeruje, iż intensywna tlenoterapia u chorych z zaostrzeniem astmy oskrzelowej może prowadzić do istotnego wzrostu ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla, w trakcie gdy tlenoterapia przerywana zastosowana w badaniu nie wiąże się z takim ryzykiem. U pewnej części pacjentów może ona spowodować hiperkapnię, co w rezultacie może doprowadzić do rozwoju niewydolności oddechowej, która jest markerem „astmy prawie-śmiertelnej” (near fatal astma – NFA), a więc najcięższej formy zaostrzenia tej dolegliwości. Zdaniem autorów powiększone ryzyko rozwoju hiperkapnii, wynikające z leczenia wysokimi dawkami tlenu nie ogranicza się jedynie do astmy i przewlekłej obturacyjnej dolegliwości płuc, lecz także do innych chorób oddechowych charakteryzujących się niepoprawną zamianą gazową. Autorzy zalecają wykorzystywanie tlenoterapii tylko u tych pacjentów, u których stwierdzono hipoksemię. Tlen należy podawać w ilości, która powiększa ciśnienie parcjalne tlenu, lecz równocześnie nie skutkuje wzrostu ciśnienia parcjalnego dwutlenku węgla. Oprac.: dr n med. Maciej ChałubińskiThorax. 2011 Nov;66(11):937-41. Epub 2011 May 19.Randomised controlled trial of high concentration versus titrated oxygen therapy in severe exacerbations of asthma.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21597111
- Objawy Witamina D Zmniejsza Ryzyko Rozwoju Nietolerancji Glukozy I Cukrzycy Typu 2?:
- Przyczyny uwarunkowana jest rodzinnie i środowiskowo. Precyzyjna powód tej cywilizacyjnej dolegliwości, prócz czynników ryzyka jej rozwoju, jest niejasna. Naukowcy sugerują, iż być może pewną rolę w jej wysokie dawki tlenu w leczeniu zaostrzeń astmy mogą być niebezpieczne co znaczy.
- Objawy Walka Z Rakiem Szyjki Macicy: Na Razie Przegrywamy I Źle Wydajemy Pieniądze:
- Przyczyny miesiącu walki z rakiem, eksperci zgodnie kontestowali badania skryningowe oceniając, że dotychczasowy program wczesnego wykrywania raka szyjki macicy to utrata pieniędzy… Podobnie jak program wysokie dawki tlenu w leczeniu zaostrzeń astmy mogą być niebezpieczne krzyżówka.
- Objawy Wpływ Procesu Zwyrodnieniowego Kręgosłupa Na Wyniki Leczenia Chirurgicznego Dyskopatii Lędźwiowej:
- Przyczyny jest ocena wpływu współistniejących zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych kręgosłupa na wyniki leczenia chirurgicznego przepuklin lędźwiowych krążków międzykręgowych Materiał i sposoby. Ogółem przebadano wysokie dawki tlenu w leczeniu zaostrzeń astmy mogą być niebezpieczne co to jest.
- Objawy Wysyłają Do Innego Miasta, Czyli Poznańska Dziecięca Okulistyka Wyjazdowa:
- Przyczyny dziecko z przeciętą powieką odesłano z Poznania do Piły, gdyż w mieście, które dysponuje odpowiednią kadrą medyczną i bazą leczniczą, nikt nie podjął się zszycia delikatnej skóry. Zawiniła wysokie dawki tlenu w leczeniu zaostrzeń astmy mogą być niebezpieczne słownik.
- Objawy Wysoki Sądzie, Mamy Problem: Psychiatrzy Nie Garną Się Do Pracy Dla Wymiaru Sprawiedliwości:
- Przyczyny wynagrodzeń, żmudna robota i olbrzymia odpowiedzialność sprawiają, iż w Polsce coraz trudniej o najwyższej jakości ekspertyzy biegłych z zakresu psychiatrii. Coraz częściej opinie na potrzeby wysokie dawki tlenu w leczeniu zaostrzeń astmy mogą być niebezpieczne czym jest.
Czym jest Wysokie dawki tlenu w znaczenie w Słownik medycyny W .
