Definicja Daleko od kanapy

Co to jest Daleko od kanapy: Aktualnie na astmę choruje min. 2 mln Polaków, a ryzyko zachorowania wzrasta wspólnie z postępem cywilizacji. Co 10 lat liczba chorych podwaja się. Coraz więcej dzieci rodzi się z alergią i coraz więcej dzieci choruje na astmę. Bycie alergikiem staje się „patologiczną normą”. Dziś na placu zabaw żadna mama nie poczęstuje wafelkiem przypadkowego kolegi swojego dziecka, zanim nie upewni się, iż ten nie jest na coś uczulony. W plecaku szkolnym coraz częściej w okolicy śniadania można znaleźć inhalator albo krople do nosa. Jednak, mimo tak dużej powszechności zjawiska, dzieci chore na astmę regularnie postrzegane są poprzez własne otoczenie jako słabsze, gorsze, mniej sprawne, fizycznie niewydolne. Rodzice przerażeni pierwszym atakiem duszności, chcąc chronić dziecko przed nawrotem dolegliwości, prawie natychmiast wpadają w pułapkę nadopiekuńczości. Częste komunikaty typu: - „nie biegaj!”, „odpocznij!”, „nie jedz tego, to ci szkodzi”, „nie chodź do tego kolegi, ponieważ on ma psa, kota, papugę” i tym podobne sprawiają, iż dziecko przyjmuje na siebie piętno chorego, poniekąd przejmuje lęki swoich rodziców . W czasie gdy, poprawnie i systematycznie leczone dziecko z astmą powinno prowadzić normalny tryb życia. Unikanie wysiłku fizycznego nie tylko pogłębia symptomy astmy, lecz sprawia, iż dziecko czuje się faktycznie gorsze. Nie może dorównać rówieśnikom, lecz nie na skutek astmy, z racji na brak treningu. Ćwiczenia fizyczne są konieczne do utrzymania dobrej formy. Regularne ich wykonywanie wzmacnia organizm, rozwija płuca i poprawia wydolność oddechową, konieczną właśnie przy astmie. Astma nie jest przyczyną, dla którego dziecko powinno mieć stałe zwolnienie z lekcji W-F. Co najwyżej, można ustalić z nauczycielem, iż uczeń będzie zwalniany z niektórych ćwiczeń wysiłkowych (na przykład biegi na długich dystansach, ćwiczenia siłowe), czy nie będzie brał udziału w WF w trakcie niesprzyjających mu warunków pogodowych (((na przykład okresy intensywnego pylenia). Dla dzieci chorych na astmę wskazane są wszelakie gry zespołowe, bo dają sposobność częstego, chwilowego odpoczynku. Także pływanie bardzo poprawia wydolność oddechową dziecka. "Dziś wiem, iż poprzez sport można sobie pomóc, jeśli ma się ludzi rozumiejących istotę rzeczy. jeśli moi nauczyciele WF byliby przygotowani, wiedzieliby jak postępować z tą jedną chorą uczennicą i nie baliby się tego, najprawdopodobniej mogłabym rozwijać się jak każde zdrowe dziecko. Mogłabym pływać, skakać i jeździć na rowerze. Najstraszniejsza dla mnie była izolacja od rówieśników i poczucie bycia gorszym." – to wspomnienia Anny Pietraszek, dziennikarki, niestrudzonej alpinistki, chorującej na astmę od 6 m-ca życia. Nie należy także ograniczać aktywności dziecka, obsesyjnie chroniąc je przed kontaktem z alergenami i innymi zagrożeniami. Jego aktywność na pewno przyczyni się do poprawy samopoczucia. Zadaniem rodziców jest pracowanie nad budowaniem poczucia własnej wartości dziecka i przezwyciężanie kłopotów wynikających z dolegliwości. Dziecko chore na astmę przeżywa sporo trudnych emocji. Niespodziewany napad duszności, zresztą niedopuszczalny przy właściwym leczeniu astmy, budzi w malcu wielki niepokój i lęk. To natomiast skutkuje przyśpieszenie akcji serca, wtórne spłycenie oddechu, suchość w ustach i wzmożenie napięcia mięśniowego. Zdolność panowania nad lękiem, umiejętność relaksacji ma ważne znaczenie w walce z astmą. Wewnętrzny spokój i odprężenie sprawiają, iż oddech staje się wolniejszy, głębszy i napięcie mięśniowe znacząco się minimalizuje. Powiedzenie ”Siedzi na kanapie i ma za złe” jest bardzo trafne. Gdybyśmy mogli wysiedzieć coś pożytecznego….niestety! Życie i zdrowie powstają w ruchu i z pewnością nie ukrywają się wśród poduszek i kocyków. Chore na astmę dziecko musi się ruszać, tak aby żyć normalnym życiem, łagodzić symptomy dolegliwości, realizować marzenia i poszerzać horyzont, na który patrzy – a z kanapy, choćby najwygodniejszej, mało widać. To trzeba wiedzieć... Astma jest chorobą cywilizacyjną i poważnym problemem społecznym. Liczba chorych na astmę podwaja się, co 10 lat. Na całym świecie choruje na astmę 300 mln ludzi, w Polsce szacuje się, iż blisko 2 miliony osób. Dotyka około 10% dzieci. Astmy nie da się wyleczyć, lecz właściwie, systematycznie i efektywnie leczona, jest kompletnie kontrolowana (bez występowania objawów, raczej ataków duszności) i nie ogranicza normalnego życia. Fundamentem leczenia astmy jest podawanie leków drogą wziewną. Najpierw lat ’90 stwierdzono, iż astma oskrzelowa, jako dolegliwość zapalna, powinna być leczona lekami przeciwzapalnymi, w tym steroidami wziewnymi. Dzięki upowszechnieniu leczenia steroidami znacząco pomniejszyła się śmiertelność wśród osób chorych na astmę. Uważane jest, iż powyżej 95% pacjentów może w pełni kontrolować własną chorobę, poddając się nowoczesnej i skutecznej terapii. Nadal jednak świadomość możliwości skutecznego leczenia astmy wśród chorych, a niekiedy i lekarzy, jest niewystarczająca. W Polsce jeszcze zbyt wielu chorych na astmę przyjmuje leki tylko doraźnie, i najczęściej tylko silnie działające preparaty, błyskawicznie rozkurczające oskrzela w chwili wystąpienia ataku duszności. To zbyt niewiele, główna jest codzienna systematyczność i „złoty standard” leczenia, a więc jednoczesne wykorzystywanie steroidu wziewnego (leku przeciwzapalnego) i długo działającego beta2-mimetyku (leku rozszerzającego oskrzela). Zarówno wśród lekarzy, jak i pacjentów pokutuje regularnie mit dotyczący szkodliwości steroidów. Pacjenci obawiają się silnego przyrostu masy mięśniowej i nie przyjmują zapisanych steroidów wziewnych, nie wiedząc, iż steroidy znajdujące się w lekach przeciwastmatycznych nie są tymi samymi sterydami, które przyjmowane są poprzez ((((na przykład sportowców. W lekach wziewnych znajduje się optymalna dawka steroidu nowej generacji, działającego miejscowo, docierającego do ogniska zapalnego w oskrzelach. znacząco więcej szkody można wyrządzić sobie nie lecząc astmy, dopuszczając do nasilenia objawów, ataków duszności, czy także lecząc tylko symptomy, a nie przyczynę dolegliwości