Definicja Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu

Co to jest Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu: Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu są wywołane zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych i motorycznych, które występują u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Podłożem tych zaburzeń jest niepoprawne funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego. Poszczególne rodzaje tych trudności mogą występować w izolacji albo łączyć się ze sobą. To są: dysleksja - trudności w czytaniu albo w czytaniu i pisaniu dysgrafia - trudności w opanowaniu kaligrafii (nieładne, czasem wręcz nieczytelne pismo) dysortografia - trudności w opanowaniu poprawnej pisowni (rażące i nagminne popełnianie błędów ortograficznych) Etiologia Do najczęstszych przyczyn należą: czynniki dziedziczne (występowanie rodzinne) mikrouszkodzenia powstałe w momencie ciąży, okresie okołoporodowym i w pierwszych miesiącach życia wady rozwojowe ośrodkowego układu nerwowego Prowadzą one w rezultacie do: zaburzeń funkcji językowych i funkcji percepcyjno-motorycznych (postrzegania słuchowego, wzrokowego i motoryki) i ich wzajemnego współdziałania, a również zaburzeń uwagi, pamięci (wzrokowej, słuchowej, ruchowej), lateralizacji (brak dominacji ręki i oka) i orientacji w przestrzeni. Zaburzenia te regularnie ulegają pogłębieniu w czasie rozwoju dziecka wskutek zaniedbań środowiskowych i dydaktycznych. Z kręgu dysleksji wyklucza się jednakże zaburzenia w czytaniu i pisaniu wynikające wyłącznie z takich zaniedbań albo będące skutkiem upośledzenia rozwoju umysłowego. Występowanie Dysleksja występuje u 10-15% populacji dziecięcej, jej najcięższa postać polegająca na opóźnieniu w czytaniu o 2 lata i więcej w relacji do wieku, inteligencji i wykształcenia, jest oceniana na 4%. Symptomy Zależą od wieku dziecka. Wiek niemowlęcy i poniemowlęcy - symptomy "ryzyka dysleksji": opóźniony postęp ruchowy ( słabo albo w ogóle nie raczkują, późno zaczynają chodzić, trudności z utrzymaniem równowagi, obniżone napięcie mięśniowe) mała sprawność ruchowa (niewiele zręczne, nieporadne w samoobsłudze) opóźniony postęp mowy (potem wypowiadają pierwsze słowa, problemy z budowaniem zdań) dłuższe utrzymywanie się pierwotnych odruchów wrodzonych Wiek przedszkolny 3-5 lat - symptomy "ryzyka dysleksji": opóźniony postęp ruchowy mała sprawność ruchowa całego ciała, a szczególnie rąk (slabo biega, trudności w utrzymaniu równowagi, zapinaniu guzików, nawlekaniu korali, trzymaniu kredki) słaba koordynacja wzrokowo-ruchowa opóźniony postęp mowy zaburzenia postrzegania wzrokowego i pamięci wzrokowej Wiek 6-7 lat (klasa 0): trudności z wymową trudności w zapamiętywaniu trudności w odróżnianiu podobnych głosek, wydzielaniu i łączeniu sylab trudności w wyróżnianiu przedmiotów z całości trudności orientacji w okresie (pory roku, dnia, godziny) trudności w rysowaniu i odtwarzaniu figur i wzorów trudności w układaniu obrazków i przedmiotów wg wzoru wadliwa wymowa (przekręcanie, przestawianie, notoryczne błędy gramatyczne) trudności w nauce czytania brak lateralizacji (oburęczność, mylenie prawej i lewej ręki i tym podobne) mała sprawność manualna (wiązanie sznurowadeł, trzymanie nożyczek, sztućców) opóźnienie orientacji w schemacie ciała Wiek wczesnoszkolny (I-III klasa): utrzymywanie się i pogłębianie powyższych trudności mała sprawność ruchowa (nie potrafi jeździć na dwukołowym rowerze, łyżwach, nartach, problemy z samoobsługą) utrzymująca się oburęczność zaburzenia koordynacji czynności ręki i oka trudności w zapamiętywaniu nazw, dat, liczb, tabliczki mnożenia mylenie liter opuszczanie, przestawianie, dodawanie liter i sylab trudności z pisownią ((nieładne pismo i rysunek Wiek starszy szkolny (ponad kl. IV i szkoła średnia): stopniowe zmniejszanie się albo ustępowanie trudności w czytaniu ograniczanie się trudności w pisaniu regularnie tylko do dużej ilości błędów ortograficznych i brzydkiego pisma uogólnianie się trudności szkolnych na inne elementy nauczania trudności w nauce języków obcych Powikłania Dysleksja prowadząc do trudności szkolnych regularnie jest podłożem zaburzeń nerwicowych o typie nerwicy szkolnej. Zapobieganie Dzieci z "ryzyka dysleksji" (problemy okołoporodowe, nieharmonijny postęp i tak dalej) powinny zostać inicjalnie objęte opieką, by zapobiec wystąpieniu trudności szkolnych albo je zminimalizować. Długoletnie obserwacje wykazały, iż postęp dzieci dyslektycznych nie objętych pomocą specjalistyczną jest zazwyczaj gorszy niż ekipy ich rówieśników. Leczenie Dziecko z symptomami dysleksji powinno pozostawać pod opieką lekarza. Należy wykluczyć współistnienie innych schorzeń mogących mieć wpływ na trudności szkolne (wady wzroku, słuchu, schorzenia neurologiczne, zaniedbania środowiskowe i inne). Dzieci deslektyczne są ekipą o specyficznych potrzebach edukacyjnych. Leczenie wymaga współpracy wielu ekspertów (pedagogów, psychologów, logopedów). Bazuje ono w pierwszej kolejności na terapii pedagogicznej (pięć poziomów pomocy): Pomoc nauczyciela i pedagoga szkolnego (indywidualizacja wymogów). Zespoły korekcyjno- kompensacyjne w szkole (leczenie pedagogiczna w ekipie) Poradnie psychologiczno-pedagogiczne i poradnie Polskiego Towarzystwa Dysleksji (diagnoza, (leczenie pedagogiczna indywidualna i grupowa). Klasy terapeutyczne w szkołach podstawowych. Oddziały dłuższego pobytu, intensywnej terapii dyslektycznej, szkoły o profilu terapeutycznym, turnusy i kolonie terapeutyczne. Sławni dyslektycy T.A.Edison, A.Einstein, W.Churchil, A.Christie są najwspanialszym odpowiednikiem na to, iż dysleksja nie jest problemem nie do przezwyciężenia. Efekty są tym lepsze im przedtem jest podjęta (leczenie i większe zaangażowanie ze strony rodziców