Definicja Zaburzenia erekcji

Co to jest Zaburzenia erekcji: Wywiad z prof. dr hab. n. hum. Zbigniewem Izdebskim, Przewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Rozwoju Rodziny Wg najnowszych badań nieustannie wzrasta liczba Polaków cierpiących na zaburzenia erekcji. Dolegliwość ta, nazywana odmiennie ED (erectile dysfunction), powstaje najczęściej na podłożu innych schorzeń, takich jak cukrzyca albo miażdżyca. Zaburzenia erekcji to jednak nie tylko problem medyczny. Mężczyzna, który rozpoczyna cierpieć na tę dolegliwość, czuje się osamotniony, wstydzi się rozmowy ze własną partnerką i z lekarzem. Boi się reakcji otoczenia. Zupełnie niesłusznie, gdyż szczera rozmowa z towarzyszką życia i później leczenie farmakologiczna mogą tylko pomóc. Pomiędzy innymi o socjalnych i rodzinnych aspektach zaburzeń erekcji rozmawiamy z prof. Zbigniewem Izdebskim. Prof. Zbigniew Izdebski jest Przewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Rozwoju Rodziny. Jest seksuologiem i doradcą rodzinnym. Pełni funkcję Kierownika Studium Wychowania Seksualnego Uniwersytetu Warszawskiego i Kierownika Zakładu Poradnictwa Młodzieżowego i Nauki Seksualnej Uniwersytetu Zielonogórskiego. - Panie Profesorze, jest Pan psychologiem, seksuologiem i doradcą rodzinnym. Czy może Pan Prof. z punktu widzenia swojej profesji powiedzieć, jak zaburzenia erekcji mogą wpłynąć na partnerski związek dwojga ludzi, na ich wspólne życie? Jeśli u mężczyzny pojawiają się zaburzenia erekcji to oczywiste jest, iż wpływa to negatywnie na jakość jego życia, gdyż nie realizuje on jednej z istotnych dziedzin pożycia partnerskiego. Już w 1974 roku Światowa Organizacja Zdrowia WHO uznała zdrowie seksualne jako jeden z podstawowych przedmiotów gwarantujących człowiekowi poprawne funkcjonowanie. Tym samym zaburzenia ED mogą stanowić poważny problem dla zachowania równowagi zdrowotnej organizmu, oprócz tego mogą mieć destrukcyjny wpływ na stosunki w partnerskim związku. - Zaburzenia erekcji występują najczęściej u mężczyzn w przedziale wiekowym pomiędzy 40 a 60 rokiem życia. Naturalne jest, iż występują one najczęściej u mężczyzn starszych, jednak zdarzają się także w młodszym wieku. Chciałbym podkreślić, iż wg najnowszych badań zaburzenia erekcji w przytłaczającej większości są efektem różnych chorób. Wiek po 40. roku życia predysponuje przecież do powstawania takich schorzeń jak cukrzyca czy miażdżyca, a to właśnie na ich podłożu regularnie dochodzi do ED. Jeśli chodzi o starszych mężczyzn, tj. niestety wśród nich dość spora ekipa panów, którzy w chwili stwierdzenia problemu, w większości godzą się z nim bez walki. Mówią - "Mam swój wiek, własne się przeżyło". - Myślę, iż chyba niesłusznie, ponieważ badania potwierdzają, iż powyżej 95 % przypadków zaburzeń erekcji poddaje się skutecznemu leczeniu. Nawet panowie w jesieni życia mogą prowadzić udane i szczęśliwe życie seksualne. Zgadzam się z panem. Uważam, iż problem leży w tym, że poziom nauki seksualnej w Polsce jest bardzo niski. Nie mówię tutaj tylko o nauki seksualnej wśród dzieci i młodzieży, którą niewątpliwie należałoby poprawić. Podkreślam, iż równie istotna jest ogólna nauka seksualna całego społeczeństwa, które chce być postrzegane jako dojrzałe. Każdy ma prawo do udanej realizacji seksualnej bez względu na wiek. Jeszcze do niedawna lekarze mieli bardzo ograniczone możliwości terapeutyczne, teraz jest ich znacząco więcej. Szczególnie sugerowane jest leczenie farmakologiczne - jest bezpieczne, dostępne i łatwe. Mimo istnienia efektywnych terapii, problem jednak nadal istnieje. Dlaczego? Wielka przewarzająca część mężczyzn, którzy stwierdzają u siebie zaburzenia erekcji, nic z tym nie robi. - Przypuszczam, iż mężczyzna, który zbudował dom, posadził przed nim drzewo i spłodził potomka wstydzi się powiedzieć, że ma zaburzenia erekcji? Precyzyjnie! W Polsce kreujemy od lat mężczyznę jako człowieka, który jest mocny, zawsze wszystko potrafi zrobić, jest głową rodziny. Nagle coś, co jest atrybutem męskości, rozpoczyna zawodzić. Mimo to mężczyźni nie szukają pomocy. Mają zaniżone poczucie wartości. Ogarnia ich lęk, wstyd przed pójściem do lekarza, przed rozmową o intymnych kwestiach. Zapominamy, iż mężczyźni tak samo jak kobiety mogą być wrażliwi, romantyczni. Bardzo regularnie kobiety zbyt łatwo godzą się z sytuacją, jaka zaistniała. Aczkolwiek fizjologicznie zaburzenia erekcji są tylko problemem mężczyzny, to od strony psychologicznej to jest problem całego związku. Może się zdarzyć, iż partnerka - widząc, że jej mąż mając problemy ze wzwodem zamyka się i jej unika, sama rozpoczyna mieć problemy w tej sferze życia. - Właśnie! Przecież nieudane życie seksualne regularnie znaczy rozpad szczęśliwego dotąd związku! Tak, brak skutecznej terapii jest zwykle przyczyną nieudanego życia seksualnego, co wpływa destrukcyjnie na związek. W razie pojawienia się zaburzeń erekcji, każdy kolejny relacja wiąże się z narastającym stresem, zarówno dla kobiety, jak i dla mężczyzny. Partnerzy coraz bardziej oddalają się od siebie, spada ich samoocena. Kiedy w związku pojawia się coraz więcej konfliktów, mężczyzna unika następnych zbliżeń. Wtedy dystans pomiędzy partnerami jest coraz większy, a rozpad związku wydaje się nieuchronny. Dlatego tak istotna jest wizyta z lekarzem i później leczenie. - Jednak pójście do lekarza to dopiero drugi faza - pierwszym powinna być szczera rozmowa z partnerką… Mężczyźni ze własnymi partnerkami nie umieją rozmawiać nie tylko o zaburzeniach erekcji, lecz nawet o wzajemnych oczekiwaniach w seksie - jeszcze wtedy, kiedy jest wszystko w porządku. Niestety, doświadczenie pokazuje, iż Polacy umieją w pierwszej kolejności opowiadać dobre dowcipy na temat seksu. Gdy mamy rozpocząć poważną rozmowę o naszej seksualności, wtedy pojawiają się bariery. Zauważam jednak, iż kobiety stają się coraz cęściej otwarte. Bardzo spore zasługi mają tutaj czasopisma kolorowe. To one utwierdzają kobiety w ich prawach, mówią między innymi o prawie do przeżywania ich seksualności. - Dla mężczyzn jednak takiego rynku czasopism nie ma... To prawda, jest tylko kilka tytułów, które są na swój sposób elitarne, przeznaczone tylko dla pewnej ekipy mężczyzn. Polacy generalnie niewiele czytają, chętniej oglądają telewizję i słuchają radia. A w takich mediach niestety bardzo niewiele mówi się o seksualności, o zaburzeniach erekcji prawie w ogóle. - Mówiliśmy o tym, że Polacy nie umieją rozmawiać o swojej seksualności. Dotyczy to jednak nie tylko pacjentów, lecz regularnie także lekarzy. Niestety tak. Lekarze rodzinni i lekarze pierwszego kontaktu zazwyczaj nie wykazują zainteresowania zaburzeniami w sferze seksualnej swoich pacjentów. A to jest ekipa lekarzy, którzy już na samym początku mogą zdiagnozować schorzenie. Mówię tutaj również o diabetykach, o kardiologach. Przecież jest dużo schorzeń kardiologicznych, naczyniowych i neurologicznych, które sprzyjają powstawaniu zaburzeń erekcji. Lekarze, mając świadomość, iż dana dolegliwość może wiązać się z faktem, że u pacjenta w niedalekiej przyszłości pojawią się zaburzenia erekcji, powinien go o tym poinformować. Mimo to regularnie tego nie robi. to jest przypadek negatywna dla pacjenta. Gdyby tylko doktor mówił o ED otwarcie i bez zahamowań, pacjenci przyjęliby do informacje, iż takie dysfunkcje mogą wystąpić u każdego, iż to jest kompletnie normalne i nie ma się czego wstydzić. - Główna jest chyba nauka seksualna? Oczywiście główna jest sfera nauki socjalnej. Po pierwsze, mówimy ciągle za niewiele o seksualności człowieka. Po drugie, prawie w ogóle nie mówi się o problematyce dotyczącej zaburzeń wzwodu. nauka dotycząca stylu życia i zdrowia mężczyzny jest istotna. Przypomnijmy sobie inne problemy, o których jeszcze kilka lat temu w ogóle otwarcie nie mówiono. Np. o chorobie nowotworowej - niektórzy w ogóle nie chcieli o tym schorzeniu słyszeć. Coraz częściej rozpoczyna się mówić o problemach prostaty, zaczynamy nagłaśniać problem menopauzy i osteoporozy u kobiet. Od czasu do czasu, lecz ciągle zbyt rzadko, dajemy sygnały edukacyjne dotyczące zdrowia. - Czy ta nauka zdrowotna dotycząca zaburzeń wzwodu zmierza w dobrym kierunku? Im więcej będziemy mówili na temat zaburzeń erekcji, tym wyższy będzie poziom nauki seksualnej społeczeństwa. Traktujmy to jako promocję zdrowia, wtedy ludzie bardziej oswoją się z tą tematyką. Jeśli będziemy mówili na ten temat wiele, będziemy pokazywać, iż są bardzo skuteczne sposoby leczenia, z czasem przyniesie to dobry skutek. - Właśnie, przecież istnieje sposobność skutecznej terapii.... Tak, nikt, kto stwierdzi, iż ma zaburzenia erekcji, nie zostanie pozostawiony sam sobie. Musi tylko o tę pomoc poprosić swojego lekarza. Główne jest wsparcie terapeutyczne i farmakologiczne, gdyż jest skuteczne, bezpieczne i proste do wykorzystania. Wizyta u seksuologa albo urologa, postawiona diagnoza, wypisana recepta, wykupiony lek - tj. to, z czym można funkcjonować. Nawet jeśli ktoś ma 75 lat i czuje, iż seks jest dla niego istotny, powinien o tę sferę swojego życia zadbać. Każdy ma do tego prawo! Nie można rezygnować z czegoś, co jest faktycznie zdrowe i sprawia, iż nasze życie jest jeszcze szczęśliwsze u boku ukochanej nam osoby. Proszę jednak pamiętać, iż jednym z podstawowych warunków powodzenia terapii jest również silna więź psychologiczna w partnerskim związku i fakt, iż kobieta będąc nam bliską, jest również osobą, którą pożądamy seksualnie. Wsparcie emocjonalne ze strony partnerki i atmosfera głębokiego porozumienia mają fundamentalne znaczenie dla powodzenia terapii. - Dziękuję serdecznie za rozmowę!