Co to jest 9 tysięcy razy 700 tysięcy:
Co łączyło Andropowa, Pinocheta i Presley'a? Wszyscy trzej chorowali na cukrzycę. Na bonus mieli przynajmniej nadwagę. Ponieważ nadwaga i otyłość idą w parze z cukrzycą.
– Typ 2 cukrzycy sprzyja otyłości. Osiemdziesiąt proc. chorych ma lub nadwagę, lub jest otyłych – przypomina prof. Janusz Gumprecht, diabetolog ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
Szacuje się, iż w Polsce na cukrzycę choruje od 700 tys. do 2 mln ludzi. Skąd takie rozbieżności? Ano stąd, iż prawie co drugi chory nie wie, iż... jest chory.
– Światowa Organizacja Zdrowia przestrzega przed epidemią cukrzycy. Liczba nowych zachorowań rośnie w dramatycznym tempie. Jeżeli dziś mamy 171 mln chorych, to wg dr Roberta Beaglehole'a, dyrektora WHO do spraw chorób przewlekłych, w 2030 r. na cukrzycę może chorować nawet 366 mln osób! – informuje prof. Gumprecht.
Profilaktyka kuleje
Wg prezesa Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, prof. Władysława Grzeszczaka poziom opieki nad chorymi na cukrzycę odbiega o tego, jak jest w innych państwach europejskich.
– Nie realizujemy efektywnie programów profilaktyki cukrzycy. Mamy bardzo nieefektywny mechanizm jej diagnozowania, ponieważ raptem u 35 procent cukrzyca jest wykrywana w czasie rutynowego badania kontrolnego, u 28 procent w związku ze niedobrym samopoczuciem, a u 23 procent – kompletnie przypadkowo. Sporym problemem, z jakim borykają się chorzy jest niski poziom refundacji nowoczesnych leków, które zapobiegają odległym powikłaniom i pozwalają prowadzić normalne, aktywne życie, także zawodowe.
Specjaliści są zgodni co do tego, ze polityka diabetologiczna jest taka, jaka jest pomiędzy innymi dlatego, iż wyceny punktowe procedur są zbyt niskie, nie ma opieki nad ciężarnymi z cukrzycą, czy także brakuje funduszy na edukację chorych z cukrzycą.
– Priorytetem jest opracowanie Narodowego Programu Polityki Diabetologicznej – uważa prof. Gumprecht.
Mniej powikłań, mniej kosztów
W Polsce cukrzyca była (dane z 2005 r.) powodem 2% zgonów. Najwięcej umierało (60%) na skutek powikłań sercowo-naczyniowych i wypadków drogowych. Jeżeli jednak cukrzyk zmarł na zawał serca, to w statystyce figuruje, jak ten, który umarł, ponieważ miał zawał, a nie dlatego, iż był on następstwem cukrzycy.
Leczenie powikłań (najczęściej mikronaczyniowych i makronaczyniowych) jest około 8–krotnie droższe niż leczenie samej cukrzycy. Kluczem do pomniejszenia wydatków cukrzycy jest więc ograniczenie ilości powikłań.
– Nakłady finansowe na opiekę medyczną nad chorymi na cukrzycę stanowią dwie składowe: wydatek bezpośredni, np. leczenie szpitalne, i pośredni, np. wydatki zwolnień i czasowej nieobecności chorego w pracy –tłumaczy prof. Gumprecht. – Kilka lat temu roczny wydatek leczenia pacjenta chorego na cukrzycę typu 2 wynosił około 9 tys. złotych. Proszę sobie przemnożyć to poprzez liczbę chorych!
(8)
– Typ 2 cukrzycy sprzyja otyłości. Osiemdziesiąt proc. chorych ma lub nadwagę, lub jest otyłych – przypomina prof. Janusz Gumprecht, diabetolog ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
Szacuje się, iż w Polsce na cukrzycę choruje od 700 tys. do 2 mln ludzi. Skąd takie rozbieżności? Ano stąd, iż prawie co drugi chory nie wie, iż... jest chory.
– Światowa Organizacja Zdrowia przestrzega przed epidemią cukrzycy. Liczba nowych zachorowań rośnie w dramatycznym tempie. Jeżeli dziś mamy 171 mln chorych, to wg dr Roberta Beaglehole'a, dyrektora WHO do spraw chorób przewlekłych, w 2030 r. na cukrzycę może chorować nawet 366 mln osób! – informuje prof. Gumprecht.
Profilaktyka kuleje
Wg prezesa Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, prof. Władysława Grzeszczaka poziom opieki nad chorymi na cukrzycę odbiega o tego, jak jest w innych państwach europejskich.
– Nie realizujemy efektywnie programów profilaktyki cukrzycy. Mamy bardzo nieefektywny mechanizm jej diagnozowania, ponieważ raptem u 35 procent cukrzyca jest wykrywana w czasie rutynowego badania kontrolnego, u 28 procent w związku ze niedobrym samopoczuciem, a u 23 procent – kompletnie przypadkowo. Sporym problemem, z jakim borykają się chorzy jest niski poziom refundacji nowoczesnych leków, które zapobiegają odległym powikłaniom i pozwalają prowadzić normalne, aktywne życie, także zawodowe.
Specjaliści są zgodni co do tego, ze polityka diabetologiczna jest taka, jaka jest pomiędzy innymi dlatego, iż wyceny punktowe procedur są zbyt niskie, nie ma opieki nad ciężarnymi z cukrzycą, czy także brakuje funduszy na edukację chorych z cukrzycą.
– Priorytetem jest opracowanie Narodowego Programu Polityki Diabetologicznej – uważa prof. Gumprecht.
Mniej powikłań, mniej kosztów
W Polsce cukrzyca była (dane z 2005 r.) powodem 2% zgonów. Najwięcej umierało (60%) na skutek powikłań sercowo-naczyniowych i wypadków drogowych. Jeżeli jednak cukrzyk zmarł na zawał serca, to w statystyce figuruje, jak ten, który umarł, ponieważ miał zawał, a nie dlatego, iż był on następstwem cukrzycy.
Leczenie powikłań (najczęściej mikronaczyniowych i makronaczyniowych) jest około 8–krotnie droższe niż leczenie samej cukrzycy. Kluczem do pomniejszenia wydatków cukrzycy jest więc ograniczenie ilości powikłań.
– Nakłady finansowe na opiekę medyczną nad chorymi na cukrzycę stanowią dwie składowe: wydatek bezpośredni, np. leczenie szpitalne, i pośredni, np. wydatki zwolnień i czasowej nieobecności chorego w pracy –tłumaczy prof. Gumprecht. – Kilka lat temu roczny wydatek leczenia pacjenta chorego na cukrzycę typu 2 wynosił około 9 tys. złotych. Proszę sobie przemnożyć to poprzez liczbę chorych!
(8)
Czym jest 9 tysięcy razy 700 tysięcy znaczenie w Słownik medycyny [0-9] .
